Pokrof 20 een minder bekend, maar ouder soortgelijk kerkhof. Vóór de komst van de Russen werden de lichamen van de doden gecremeerd en de as begraven, maar de orthodoxe kerk verbood dit ritueel. Overledenen moesten voortaan begraven worden. Toch ontstond hier bij het Tanaina/Athabaskan volk een opvallende fusie van inheemse en orthodoxe rituelen. Als nu vandaag iemand begraven wordt, legt de familie nog steeds stenen en dekens over het verse graf om de ziel van de overledene warm te houden. Veertig dagen later wordt er een veelkleurig ’zielehuisje‘ op het graf geplaatst waar de ziel nog een tijd kan verblijven voor zijn laatste reis. De vaak felle kleuren van het huisje symboliseren de kleuren van de clan waartoe de gestorvene behoorde. Ook worden voorwerpen van dieren of vruchten als symbolen van de clan of plastic bloemen, thee of voedsel neergezet voor de gestorvene. De graven zijn soms voorzien van een houten traditioneel orthodox kruis, een Latijns kruis of een kruis met bloemige uiteinden, aan het hoofdeinde of het voeteinde van het graf. Soms staat een klein wit of gekleurd houten hekje om het graf. Houten spirithuisjes komen ook voor op inheemse begraafplaatsen in andere staten van de VS maar niet gekleurd als in Alaska. Nadat de plaatsing van een huisje in Eklutna is gebeurd, wordt het niet meer verzorgd omwille van de inheemse gedachte dat alles moet terugkeren naar de natuur waaruit het afkomstig is. Vele gedeelten van orthodoxe kerkhoven in Alaska zijn met onkruid en grassen overwoeH. Innocentius Veniaminov. kerdmet als gevolg scheefgezakte kruisen, hekjes en moeilijk toegankelijke paadjes. De periode van orthodoxe aanwezigheid inAlaska vanuit Rusland en de vredevolle overdracht van het schiereiland in 1867 door Rusland aan de toenmalige Verenigde Staten van Amerika blijft in de huidige geschiedenis doorleven. Op de periode na de overdracht aan de VS wil ik verder ingaan in de volgende Pokrof. Huub Vogelaar
RkJQdWJsaXNoZXIy MzgxMzI=