Jaargang 67 Nummer 4

Pokrof 11 Verdwaald in de bergen. (Foto: K. van Heesewijk) De auteur met een Syrische oude man. (Foto: Archief K. van Heesewijk) omgeving heel goed omdat ze daar hun schapen en geiten lieten grazen. Tjee, wat zaten we hoog en het was er heel koud en er was heel veel wind. Op die voettocht waren we elke avond dood- moe. En als iedereen binnen was gekomen in het dorpje vierden wij de Eucharistie samen in het donker bij kaarslicht. Er werd gezongen en gebeden. Want volgens Frans vierden wij allen samen ons geloof in God, Allah en in Jezus en in Isa. Na een heel sobere maaltijd zittend op de grond werd er gedanst, gezongen en er werden verhalen verteld. We sliepen in onze slaapzak op de keien, of in het zand of in de schapen- poep, ook dat kon gebeuren, want alleen het licht van de maan hadden we tot onze beschik- king, want alle batterijen waren al leeg voor de rest van de dagen. Ik ben heel dankbaar dat ik deze tochten hebmogenmee beleven . De grote liefde en vriendschap en zorg voor elkaar van de tochtgenoten herinner ik mij, maar ook de lieve bevolking. Ik ben allen heel dankbaar en dit zal mij altijd bijblijven. Dankbaarheid Altijd zal ik Abuna Francis heel dankbaar zijn voor al zijn werk en hulp voor de Syrische mensen waar hij zo veel van hield. En altijd zal ik hem blijven missen en blijven gedenken. In de vroege ochtend van 7 april 2014 werd Frans vermoord op de binnenplaats van zijn klooster door een sluipmoordenaar. Iedereen was in shock. Abuna Francis werd op de binnenplaats van zijn klooster begraven. Elke dag komen veel Syriërs zijn graf bezoeken uit grote dankbaar- heid en respect. En altijd liggen er bloemen op zijn graf. Karien van Heesewijk