Jaargang 67 Nummer 2

Pokrof 9 Hoe nu verder? De abdis van een eeuwenoud Roemeens-orthodox klooster zit te pie- keren over de gang van zaken in het klooster. En zij is echt niet de enige die de ontwikkelingen in het kloosterleven in Roemenië bezorgd gadeslaat. T ussen 1990 en 1995 traden er onver- wacht veel jonge mensen in. Zij waren meer dan welkom, omdat onder het communisme maar weinig novicen waren toe- gelaten en de bevolking van de kloosters daar- door sterk was vergrijsd en uitgedund. Vol hoop en vreugde begon men aan een nieuwe toekomst te bouwen. Daarbij deed zich echter meteen al een probleem voor: veel monniken tillen zwaar aan de verantwoordelijkheden van het priesterschap en willen daarom geen pries- ter worden. Daardoor heeft menig klooster niets eens een priester, wat een grote lacune is. De priester leidt immers niet alleen de dien- sten, maar speelt als geestelijk leidsman ook een belangrijke rol bij de vorming van novicen en is voor velen in en buiten het klooster ook nog eens biechtvader. Een klooster is zonder priester incompleet. Een klooster zonder gees- telijk raadsman, dat kan eigenlijk niet. Elk dorp een eigen klooster De 150 in 1989 nog bestaande kloosters en ‘ski- tes’ (kleine kloostertjes) kregen er in de loop der tijd maar liefst 500 bij. Vele daarvan her- bergden echter maar weinig kloosterlingen, zeker als het monniken betrof, want onder mannen is het aantal roepingen altijd al veel en veel minder dan onder vrouwen. Daardoor is sinds 1950 menig monnikenklooster een non- nenklooster geworden. Die tendens zette zich, ook na 1989, voort. Was dat eigenlijk wel zo verstandig, om er zoveel kloosters bij te bouwen? Men had beter het aantal kloosterlingen in de al bestaande kloosters kunnen vergroten. In de grote kloos- ters was immers vaak plaats genoeg, want daar hadden in vroeger eeuwen veel meer klooster- lingen gewoond. Grote kloostergemeenschap- pen trekken nog steeds meer novicen aan. Nu is er sprake van versnippering van mens- kracht. Maar ja, dingen lopen nu eenmaal vaak Nonnenklooster te Jgheaburi, Roemenië (Foto: W. Lamfers).