Jaargang 67 Nummer 2

Bij het opruimen van dozen met bro- chures van het Instituut voor Oosters Christendom in de kelder van de Universiteitsbibliotheek van Nijmegen viel mijn oog op een oud gestencild boekje “Mijn herinneringen betreffen- de de kloostergemeenschap van de derde orde in den Oosterschen ritus te Moskou”. Het is in 1933 geschreven door zuster Josaphata, in de wereld Anatolia Nowicka. Het is door iemand van het Apostolaat der Hereniging uit het Pools vertaald en via het Apostolaat voor de Oosterse kerken bij het Instituut voor Oosters Christendom terecht gekomen. Mijn hart als histori- cus gaat bij zo’n vondst natuurlijk sneller kloppen. Z uster Josaphata introduceert eerst zich- zelf. Ze is een Poolse vrouw geboren in Wit-Rusland. Ze studeerde in St. Petersburg. Ze ging samen met haar man in 1922 in Moskou over naar de Byzantijnse ritus. In 1926 sloot ze zich daar aan bij de Dominica- nessen. Haar man werd priester. In 1936 werd ze gearresteerd, maar een jaar later kwam ze weer vrij via een uitruil van politieke gevange- nen tussen Polen en de Sovjet-Unie. In Polen vroegen de Dominicanessen haar haar herinne- ringen op te schrijven. Vanaf 1922 maakte (toen nog) Anatolia kennis met de vieringen van de zusters in Moskou. “Tijdens de H.H. handelingen werd men aangegre- pen door de diepe ernst en ingetogenheid van den priester zoowel als van het koor en de andere gelovi- gen. Er heerschte alom een volmaakte orde en regel. Pokrof 6 Moskou in de jaren 1920 (Foto: Wikimedia- Commons/S.S. Ilin) De zusters van de derde orde van de Dominicanessen in Moskou ±1910 – ±1928