Jaargang 66 Nummer 3

Pokrof 1 2 rond de open kloostergang om het beetje warmte van kleine kacheltjes binnenboord te houden. En het gevecht aan te gaan met de elektra die voort- durend uitviel door slecht stadsbeleid, naast voortdurend dreigende kortsluitingen omdat een klooster voor pakweg tien personen ineens moest leveren voor een complete dorpsbevolking. De uitbreidingsimprovisaties waren niet echt be- stand tegen dat conflict tussen die gebruiksbe- hoefte en het stotterende aanleveren. Eénmaal was er echt oorlog tussen de mannen en Petzold. Zij wensten wooncontainers, om ten- minste enige privacy te hebben met hun families. Petzold riep dat hij dat geld niet had. Terug in Nederland bereikte ook mij het verzoek om geld en mijn congregatie sprong bij, naast zijn vele relaties in Zwitserland en Duitsland. December 2015 woonden alle gezinnen in een wooncontainer, daar waren drie hofjes voor inge- richt rond het klooster op eigen terrein. En ja, een heel oude prachtige boom moest daarvoor sneuvelen; twee andere konden worden ge- spaard. De UNHCR verkocht dit soort container voor $5.000,- per stuk. December 2014 echter vierden we nog dagelijks de Eucharistie in het kleine stukje kapel dat restte: banken voor de ouderen, Petzold, de kinderen en vitale volwas- senen in een kring op de grond. Om ons heen de geluiden van de baby’s en peuters. De wereld heeft geen idee. Bij het soort vluchten als voor ISIS gaat alles mee in de auto (of in Afri- ka te voet): kreupele kindjes, Downsyndroom- kindjes, baby’s, barende of zwangere vrouwen, stervende oma’s en opa’s, hartpatiënten, kan- kerpatiënten die aan de chemo zijn… en dat komt precies zo aan in de opvang-regio. Petzold was in die tijden maandelijks €2.000,- kwijt aan babymelkpoeder, de bisschop voor de resterende baby-opvang (4000 ontheemden in totaal) $5.000,- per maand. Het bisdom telt 7000 leden: ze zouden in die drie jaar ook nog huizen gaan huren voor uiteindelijk 700 studenten-vluchte- lingen om aan de universiteit van Mosul - te Kir- kuk in ballingschap - hun studie af te maken. Dat ging ommoslims, Yezidi’s en christenen. Huis van Ontmoeting Najaar 2018 is het klooster veranderd. Zomer 2017 werden de families uitgezwaaid, ze gingen terug naar hun zwaar beschadigde huizen te Mosul en omstreken, maar ‘naar huis’! Het klooster is nu waarvoor men in 2012 begon: een nevenstichting van Mar Musa, een ‘Huis van Ontmoeting’. Het was in 2010 toenmalig Chal- deeuws-katholiek aartsbisschop van Kirkuk, nu patriarch Sako, die Mar Musa verzocht om in Sulaymaniyah een nevenstichting te beginnen. De oude kerk was vrijgekomen en kon klooster worden naar Mar Musa-stijl: gastvrijheid voor ieder die wil komen, dialoog tussen alle mensen, in liefde samenleven met moslims. ‘Mar Musa’ was nog in overleg toen de oorlog in Syrië los- barstte en Sulaymaniyah ineens een uitkomst was: hun buitenlandse leden moesten voor de eigen veiligheid het land uit. Zo kwam Petzold, samen met zuster Friederike Gräf, in Sulayma- niyah. December 2015 zou ik Friederike leren kennen, toen de gemeenschap net wist dat hun medebroeder Jacques Mourad, ook maanden- lang in handen van ISIS, was bevrijd. Gesproken hadden ze hem nog niet en men vreesde dat hij het slecht zou maken. Dialoog Petzold daarover: “Pater Jacques Mourad had in ons klooster te Qaryatain, bij Palmyra, op enig moment 5000 vluchtelingen opgenomen, de overgrote meerderheid moslims. Hij vroeg kri- tisch naar de positie van de lokale christenen die deze vluchtelingen niet ondersteunden. Toen werd Jacques zelf door ISIS ontvoerd, een half jaar later door moslims bevrijd. In dat halve jaar was hij vaak in levensgevaar geweest, maar ook had hij indringende gesprekken gevoerd met die Pater Jens Petzold (Foto: Y. Höhne Sparborth).