Jaargang 65 Nummer 2

2 1 Pokrof Met de vertaling van de Catéchisme pour les familles vanCyrille Argenti heeft JozefWijker deNederlandse or- thodoxe christenen een geweldige dienst bewezen. En niet alleen hen. Hij geeft zijn vertaling de ondertitel mee: “Een” orthodoxe catechismus, en niet “de” orthodoxe catechismus. Daar- mee laat hij ook duidelijk zienwat het doel van het boek is geweest in de ogen van de Franse auteurs, namelijk “het aangaan van de ontmoeting van de mensmet de levendeGod” (blz. 18), en tevens dat hij dezemet een open geest ook in de vertalingwil latenwerkelijk- heidworden. N et zoals het boek geschreven is door een werkgroep van orthodoxe christenen (onder de bezielende leiding van vader Cyrille Argenti), zo heeft Jozef de vertaling ge- maakt, begeleid door een kleine groep pa- rochianen in een gebedsvolle context. Dit ver- hoogt de kwaliteit van de vertaling. Het boek is verdeeld in zeven hoofddelen die de rijkdom van de christelijke verkondiging gron- den in de Schriften en in het liturgisch leven van de christelijke gemeenschap. De vele cita- ten uit de Bijbel helpen dit boek tot een werk- boek van catechese te maken. En ook de liturgi- sche teksten (met muziek!) en iconografie krijgen de hun toekomende plaats. Dit alles on- derstreept dat het bij Orthodoxie niet gaat om een geloofs leer , maar om een helpende hand te bieden bij de ontmoeting met de levende God. Wat het doel is van het boek. In alle openheid kijkt men daarbij over de gren- zen van de eigen Orthodoxe Kerk. Dit blijkt ook in de openheid waarmee men gebruik maakt van de verschillende Bijbelvertalingen die in het Nederlandse taalgebied voorhanden zijn. En ook verwijst het boek naar de liturgische ge- woonten van bijvoorbeeld de Rooms-katholieke Kerk. Deze open houding komt de verspreiding van dit boek zeker ten goede en nodigt uit tot kennisname. De zeven hoofddelen zijn onderverdeeld in klei- nere paragrafen die de bespreking en verwer- king in gespreksgroepen mogelijk maken. Daarbij is de dialoog tussen de “jongere” en de “oudere” een mooi voorbeeld om vragen en eventueel bezwaren en objecties een kans te ge- ven. Daarbij gaat men niet in discussie om ge- lijk te krijgen. Liever : “laten we kijken wat de Schrift daarover zegt” (zie bijvoorbeeld blad- zijde 317). Uiteraard is er een zekere “datering” in het boek, gezien het feit dat er bijna veertig jaar verlopen zijn sinds de Franse uitgave ver- scheen. Er is in die tussentijd wel het nodige ge- beurd op theologisch vlak, ook in de wereld van de Orthodoxe kerken. Als we alleen al denken aan de openheid die ontstaan is door de val van het communisme. Maar dit doet niets af van mijn vreugde dat dit boek in het Nederlands vertaald is. We mogen de Orthodoxe Kerk in Nederland gelukwensen met dit belangrijke boek. Het is zelfs een ‘gewichtig’ boek geworden van bijna 1 kilo! Mooi uitgegeven. JohanMeijer De levendeGod, een orthodoxe catechismus