Jaargang 64 Nummer 4

2 1 Pokrof gies een oefening in verdraagzaamheid is, in een land waar men het er met elkaar moet zien uit te houden. Eén etmaal bracht Gerrit-Jan door in zo’n studentenhuis. Het viel hem op bij binnen- komst in het huis dat iedere bewoner bij de eer- ste kennismaking meteen zijn of haar religieuze afkomst noemde. Iets dat wij niet (meer) ken- nen. Er heerste een heel ontspannen sfeer. Blijk- baar is in het huis een maaltijd met kip of vis voor iedereen acceptabel en speelt er geen kwes- tie rond halal (toegestaan voedsel) of haram (niet toegestaan: bv. varkensvlees of verkeerd ge- slacht vlees et cetera, red.) . Moslims roken er eenwaterpijp en sterke drank is er niet totaal ta- boe. De Nederlandse gasten maakten toevallig een af- studeerfeest ( graduation ) mee. Daar zagen ze de jongens in hun beste pak. De meisjes verschenen ofwel in lange jurken met bijpassende hoofd- doek, of juist in heel sexy moderne kleding. Een raadsel waar deze mensen die alles zijn kwijtge- raakt het vandaan halen. Het was er een uitbun- dig feest, met veel dansen op luidemuziek. Zestig studenten van Bisschop Mirkis haalden hun bul en een tiental van hen hoorden bij de top-studen- ten van de verschillende faculteiten. Bisschop Mirkis is trots op zijn studenten, die in de afgelo- pen jaren nog nooit voor een examen zijn gezakt. Hoewel de jonge mensenmet een uitstekende op- leiding makkelijk in het buitenland een baan zouden kunnen zoeken, hoopt mgr Mirkis toch dat ze in hun eigen land aan de slag gaan. Bruisende energie Het is er redelijk veilig inNoord-Irak. De Koerdi- sche peshmerga -strijders garanderen er vrede. Maar de grote vraag is hoelang Turkije de ont- wikkeling van een autonoom Koerdistan in Irak wil aanzien, en zich niet in de kwestie van het buurland zal mengen. Koerden zijn overwegend moslim maar yezidi’s (zelf overigens Koerden) en christenen zijn bij hen welkom en leven met hen en elkaar vreed- zaamsamen. Sinds 1990 is de bevolking van Noord-Irak ge- groeid van 3 naar 9 miljoen inwoners. Kirkuk met 1½ miljoen inwoners kreeg er de laatste ja- ren 600.000 binnenlandse vluchtelingen, zoge- heten displaced persons , bij. Er wordt weliswaar olie gewonnen, maar door de lage olieprijs heeft de staat te weinig inkomsten, zodat het land bij- na failliet is en de overheid de ambtenaren nog maar de helft van hun salaris uitbetaalt. In de winter is het er koud en nat, de huizen kennen er geen verwarming. In de zomer is het er snikheet, en door het regelmatig uitvallen van de stroom hapert de airconditioning. Een oplossing zou het gebruik van zonne-energie zijn. De hele stad Kirkuk staat in de steigers. Overal wordt gebouwd. Er is een levendige handel. In de winkels is alles te koop, je ziet veel elektronica en grote tv-schermen. Veel goederen zijn import omdat door de internationale boycot ten tijde van Saddam Hoessein (tot 2003) de industrie een zware klap heeft gekregen. Ook zijn onder deze dictator de bomen gekapt en wordt nu ge- werkt aan herbebossing van het land. De irriga- tie wordt hersteld en de landbouw komt weer tot leven, maar dat heeft wel tijd nodig. De vele vluchtelingen zitten er niet bij de pak- ken neer. Terwijl in ons land de vluchtelingen ge- dwongen worden tot niets doen en ontmoedi- gend lange tijd wachten op een verblijfsver- gunning, bestaan deze fnuikende belemmerin- gen in Noord-Irak niet. Vluchtelingen uit het buitenland, namelijk Syrië, krijgen er de kans om volop mee te werken. Ze hebben zelf in de door de VN opgezette kampen stenen huizen ge- bouwd en hoeven niet langer in tenten te wonen. Sommige jonge mensen werken in de vluchtelin- genkampen voor een ngo en verdienen daarmee geld om in de stad een rustige kamer te huren en te gaan studeren. Klooster vandeH.Maagd De Nederlandse reizigers bezochten ook een Chaldeeuws-katholiek klooster in de plaats Su- laymaniyah. De vaste kern wordt gevormd door broeder Jens, broeder Jacques en zuster Frede- rike, met daarnaast veel tijdelijk inwonende gas- ten. De hele dag komen er nabij wonende vluch- telingen voor wat hulp, geld of een luisterend oor. De broeders en zuster zijn de hele dag in de weer, met enkel ’s morgens en ‘s avonds een rust- punt in het gezamenlijk gebed. Blijkbaar zijn de- ze momenten de motor die hen gaande houdt om er te zijn voor wie hen opzoekt. Ook als het soms laat is blijft er aandacht voor gasten. De Utrechtse delegatie zag hoe ’s avonds om half elf nog een familie met een maaltijd ont- vangenwerd, alsof het een feest was. Zo’n voorval laat het verschil met onze eigen Ne- derlandse situatie duidelijk zien. In dit klooster wordt het christelijk geloof blij en gastvrij be- leefd! In onze Nederlandse cultuur, en ook bin- nen onze Nederlandse kerk moet alles eerst ge- pland worden en volgens die planning verlopen. Spontane hulp, bijvoorbeeld aan vluchtelingen, is hier veel moeilijker.