Jaargang 62 Nummer 1

Pokrof 4 bendes in de regio is dit evenwicht verstoord. Er zijn veel beschietingen en de situatie in het bis- dom is op meerdere plaatsen onveilig. Op dit moment zijn de 26 parochies met hun buren de moslims en de druzen een doorlopend doelwit van concurrerende opstandige groepen. Dit ver- oorzaakte in de afgelopen maanden de vernieti- ging van waterputten en oogsten. Er is gebrek aan water, elektriciteit en voedsel, naast de ver- nietiging van huizen en de dood van 75 parochianen. Als gevolg van de crisis zijn veel families hun baan kwijtgeraakt, en het leven van de priesters en hun families staat onder voortdurende druk. In het bisdom was er op 21 mei van dit jaar (2014, red.) een aanval op het dorp Kharaba met 3.000 inwoners onder wie 800 Melkieten. Er werden twintig personen ontvoerd, veel huizen platgebrand, de auto van de priester gestolen, evenals de elektrische ge- nerator van de kerk – die ik later kon terug- kopen van de dieven. De katholieken werden gedwongen hun huizen in het dorp te verlaten. Hetzelfde gebeurde in juli in het dorp Tissia ten zuiden van de beroemde stad Bosra nabij de Jordaanse grens, waar zogenaamde rebellen de kerk vernietigden en de inwoners verplichtten uit hun dorp te vertrekken.’ Kunt u nog iets dieper ingaan op de actuele situatie in uw bisdom? ‘Christenen vormen de bufferzone tussen mos- lims en druzen. Druzen zijn een vaak door moslims en christenen vervolgde islamitische geloofsgemeenschap. Het land van Hauran is vanaf het begin van de christelijke jaartelling bewoond door chris- telijke stammen. Er kwamen tot vijftig jaar geleden enkele nieuwe dorpen bij, die tot op vandaag als ‘khirbet’ of ‘ruïnes’ worden aange- duid, een verwijzing naar de chris- telijke overblijfselen van vroeger. Ondanks de huidige angst en ar- moede worden christenen hier alge- meen aanvaard als staatsambtena- ren, een job waar ze in uitblinken. Ze worden gewaardeerd om hun trouw en inzet voor hun werk. De Melkitische bisschop van Hau- ran had als titel “de bisschop van de tenten” omdat hij de christelijke stammen volgde op hun zoektocht naar vrucht- bare gronden voor hun kuddes. Hij werd door iedereen gerespecteerd en werd beschouwd als rechter bij het oplossen van hun problemen en moeilijkheden. Deze functie wordt tot op van- daag vervuld door mijn voorganger, bisschop Paul Bourkhoche, met wie ik samen in het bis- schopshuis woon. Hij bemiddelt tussen de strij- dende partijen en onderhandelt over gijzelaars zonder te discrimineren tussen godsdienst of politieke partij. In het bisdom is dat al in meer dan vijftig gevallen gebeurd. Zo kreeg hij meer dan twintig gijzelaars vrij zonder losgeld te betalen. Ook veel mensen uit andere Syrische regio’s als Homs, Aleppo, Hama en Damascus vragen hem te bemiddelen bij ontvoeringen of bij het terugkrijgen van gestolen goederen als auto’s, vrachtwagens of tractoren. Ondanks alle moeilijkheden is er gelukkig nog een kleine regio van drie dorpen met louter christenen, alleen Melkieten, die nog niet aangevallen is.’ ‘Het bisdom wordt ondersteund door de chari- tatieve inspanningen van verschillende lokale en buitenlandse weldoeners, en voedselhulp via Caritas Syrië . De situatie in het dorp Khabab waar het bisdom zetelt, is momenteel drama- tisch. Het volledig agrarische gebied ontbeert middelen om het land goed te bewerken. De meeste Melkieten leven er van de landbouw en er heerst al een tijd lang grote droogte. Verder geldt er een verbod om bepaalde bomen te planten. Onlangs werden waterputten opgebla- zen en werd de schrale graanoogst bewust in brand geschoten. Ik heb het daarbij nog niet over een tijdelijke onderbreking van stroom en water, de luxe om het internet te kunnen gebruiken of de mogelijkheid om op elk moment te kunnen telefoneren. De deuren van het bis- Mgr Antiba op het kantoor van de Katholieke Vereniging voor Oecumene tijdens een presentatie over zijn bisdom. (Foto: G. Gerkema)