Jaargang 61 Nummer 2

Pokrof 1 5 Op zondagmorgen 9 september 1990 werd de Russisch-orthodoxe priester Alexander Men, 55 jaar oud, met een hakbijl vermoord, toen hij op een stil bospad op weg was van zijn huis naar zijn kerk in Novaja Derevnja, 30 km ten noorden van Moskou. Een man die bij zijn leven maar tevens over zijn dood heen menigeen een enorme geestelijke inspiratie bood, was op een wrede wijze aan zijn levenseinde gekomen. A lexander Men – ook wel geschreven als Aleksandr Men’ – wordt geboren in 1935 te Moskou, in een van oorsprong Joodse familie. Samenmet zijnmoeder die kort daarna christen wordt, wordt hij in het geheim ge- doopt. Met de nodige moeilijkheden wordt hij in 1960 tot priester gewijd. Naast zijn werk in diverse parochies rondMoskou schrijft hij veel. Over geschiedenis van religies en over de bij- bel. Hij inspireert talloze volwassenen en jon- geren om zich te bekeren en te laten dopen. Solzjenitsyn, Nadezjda Mandelstam en andere intellectuelen en schrijvers richten zich tot hem. Zijn oecumenische openheid blijkt uit het feit dat hij de foto’s van Theresia van Lisieux en Charles de Foucault op zijn bureau heeft staan. Moord onopgelost In het jaar 1988 vindt de viering plaats van het millennium van het christendom in Rusland en dat brengt daarmee het einde van de commu- nistische kerkvervolgingen. Vanaf 1988 houdt vader Alexander Men talloze voordrachten in fabriekshallen en clubs, op radio en tv. Hij zet zich in voor een kinderziekenhuis, voor bijbel- se en theologische vorming voor leken en sticht ook een educatieve en culturele vereniging. Totdat hij plotseling van het leven wordt beroofd… De dader(s) zijn nooit gevonden. Maar velen vermoeden dat aanstichters gevon- den moeten worden in conservatieve kerkelijke kringen. Zijn ruimdenkende visies, zijn afwij- zing van bekrompen traditionalisme en aan- sluiting bij de omringende maatschappij wer- den niet door iedereen gedeeld. Maar hij blijft ook voor moderne westerse gelovigen nog enorm inspirerend. Midden in het leven “In mijn jeugd heb ik een periode gekend waar- in ik smartelijk de absurditeit en de kwetsbaar- heid van de wereld heb ervaren… Maar toen verscheen Christus, Hij kwam met een werke- lijk bevrijdende kracht. Ik heb het appèl gevoeld om God te dienen en trouw te blijven aan deze roeping. Het heeft al mijn interesses, mijn contacten en studies bepaald. Vanaf toen besloot ik om priester te worden. Meerdere keren heb ik Gods arm gevoeld die mij leidde op Vader Alexander in de liturgische gewaden van een aartspriester, inclusief de daarbij behorende mijter, en met de paaskaars in zijn hand. Een bewogen christen