Jaargang 57 Nummer 2

Pokrof 2 1 nostase. Het idee is om deze lichter te maken en er de iconen van de twaalf grote kerkelijke feesten in aan te brengen. Er gaan zelfs stem- men op om een deel van de muren wit te schil- deren. Op zich is alles bespreekbaar. Maar het moet wel zorgvuldig gebeuren. Er is het gevaar dat de inrichting een mengelmoes wordt van heel verschillende stijlen uit verschillende cul- turen. We mógen ook niet alles zo maar veran- deren, omdat de kapel een gemeentelijk monu- ment is. Onzekere toekomst De Servische parochie heeft een moeilijke tijd gehad, o.a. omdat ze geen eigen priester meer had. Dat is nu opgelost. Een jonge priestermon- nik, vader Dušan Erdelj, is uit Vojvodina geko- men voor drie Nederlandse parochies, waaron- der de Nijmeegse. Maar dat betekent voor hen wel een grote financiële belasting. De Russisch- orthodoxe parochie is organisatorisch sterker. Het koor heeft een professionele dirigent en doet het goed. Zorgenkind is op dit moment de katholieke groep. Het aantal kerkgangers is sterk afgenomen: nog maar 5 tot 15 mensen. Er zijn veel mensen gestorven en bijna geen nieu- we bij gekomen. Het koor wordt kleiner, maar heeft nog genoeg kwaliteit om door te gaan. Hierdoor is een onevenwichtigheid ontstaan. De kleinste groep ‘is de baas’ en moet ook het werk doen: het beheer van de kapel, terwijl de parochies van de heilige Savva en Tichon uit- groeien tot volwaardige parochies. In 1991 bezocht de Russisch-orthodoxe pries- ter vader Pavel Adelheim (zie een paaspreek van hem op pp 12-14) uit Pskov onze kapel. Hij ging voor in een moleben tot de Moeder Gods samenmet vader Piet Al en wijlen vader Antoni Vriens. Hij verklaarde toen: “Wij kunnen als kerken helaas niet alles samen doen. Maar wat we wél samen kunnen doen, móeten we ook samen doen!” Dat hebben we in onze kapel de jaren daarna goed en met plezier waar gemaakt. Mijn eigen betrokkenheid is geleide- lijk toegenomen. Eerst kwam ik alleen om te zingen. Nu heeft de kapel voor mij iets heiligs gekregen. Het onderhoud van de kapel helpt mij ook mijn innerlijk te onderhouden, dat in al die jaren zo met haar geschiedenis verbonden raakte. Het geeft mij een band met de mensen, die er nu komen en die er vroeger kwamen om te bidden en om elkaar te ontmoeten. Paul Baars Paul Baars is secretaris van Byzantijnse kapel in Nijmegen Kleine zijkapel met iconen, de onderste evident heden- daagse Russisch. (Foto: S. Savtchenko)