Jaargang 57 Nummer 2

1 3 Pokrof Vader Pavel Adelheim (1938) is een Russisch- orthodoxe priester in de Russische stad Pskov. Hij was rector (‘pastoor’) en is nu tweede pries- ter van de parochie van de Mirredragende Vrouwen in die stad. Rond die parochie begon hij enkele sociale en educatieve activiteiten: een Orthodoxe school en een weeshuis. Zijn preken worden in Pskov zeer gewaardeerd en zijn deels uitgegeven door de Orthodoxe Kerk (in het Buitenland) in Australië. Hieronder de vertaling van een van zijn uitgegeven preken (Pskov 1990, vertaald door P. Baars, uit: Over Pasen. Verzameling van verhalen en preken [in het Russisch], Svato-Troitskaja Sergijeva Lavra 2004) Christus is verrezen! Deze gebeurtenis is een bron van kracht en vreug- de geworden voor miljoenen christenen geduren- de de afgelopen 2000 jaar. Dat is een duidelijk zichtbaar historisch feit. Hoe gaat de hedendaag- se mens om met de verrijzenis van Christus? Hoe beleven we deze woorden: “Christus is verre- zen!”? Nemen we deze woorden aan of keren we ons ervan af. In beide gevallen rust op ons een serieuze verantwoordelijkheid. Wanneer de mens de verrijzenis van Christus aan- vaardt, is hij verplicht op aarde heilig en vreugde- vol te leven, opdat hij met Christus zal verrijzen. Je kunt niet geloven in de verrijzenis en tegelijk leven in haat, kwaadheid, jaloezie, gierigheid, hebzucht en wellust. Wanneer de mens de verrij- zenis verwerpt, accepteert hij de dood als de natuurlijke, noodzakelijke en bewuste afsluiting van het leven, als de afrekening en conclusie ervan. Maar het leven is vanzelfsprekend en de mens verheugt zich in het leven. De dood vervult hem met schik en lijden. Uit heel zijn wezen pro- testeert hij tegen de dood, strijdt tegen haar en laat zich alleen door haar overmacht overwinnen. De verrijzenis van Christus geeft ons het funda- ment om zelfbewust en vreugdevol te leven op aarde. De verrijzenis van Christus bevestigt ons zelfbewustzijn en de waarde van ons streven naar het eeuwige leven. Voor miljoenen hedendaagse christenen is de verrijzenis van Christus nog steeds een bron van kracht en vreugde in het leven. “De dood en de tijd regeren de wereld, maar u moet hen geen heersers noemen. Alles verdwijnt, draaiend, in het graf, alleen de Zon van de Liefde blijft onbewegelijk” (V. Solovjév) Paaspreek van aartspriester Pavel Adelheim