Jaargang 53 Nummer 4

POKROF 1 Op dat moment was de Russisch- orthodoxe parochie van de Heilige Nikolaas van Myra druk op zoek naar een groter kerkge- bouw. De parochie huisde toen in de Immanuelkerk in de Kerk- straat, een gebouw dat zij in 1995 had gekocht van de Evangelische Broedergemeente. Deze Suri- naamse gemeenschap week zoals vele ‘migrantenkerken’ uit naar de Bijlmer, waar je meer ruimte hebt en gemakkelijker kunt par- keren. Ik herinner me dat een buurman opgelucht was dat de Broedergemeente vertrok: “We hebben zo geleden onder dat gezang en halleluja-geroep.” De opluchting was van korte duur, want al snel bleek dat Ortho- doxen vele en lange diensten houden. Het gevolg van de geho- righeid was dat er veel overleg nodig was met de buren; de parochie mocht bijvoorbeeld niet op zaterdagen Roemenen of Grieken gastvrijheid verlenen om diensten in hun taal te hou- den. En de buren moesten eraan denken hun wasmachines niet tijdens de zondagsliturgie te laten draaien. Voor de rest vol- deed het gebouw met zijn licht- koepel, kinderruimte, biblio- theek en koffiekamer annex repetitieruimte prima. De pa- rochianen stelden het juist op prijs om midden in het centrum van Amsterdam te kerken en op zondagen vormde de dan lege Albert Cuypstraat een uitsteken- de parkeergelegenheid voor gemotoriseerde Orthodoxen. Steeds voller De parochie is ooit begonnen op een zolderkamer naast de grote rooms-katholieke Nikolaaskerk tegenover het Centraal Station. Na enkele jaren maakte zij de overstap naar een kapel in de Utrechtsedwarsstraat. Dit kerkje was de doopkapel van ‘De Duif’, een voormalige katholieke kerk die was gekraakt door de basisge- meente die er ook nu nog zit. Het aantal gelovigen groeide gestaag en deze aanwas raakte in een stroomversnelling toen na de te- loorgang van het communisme de grenzen van Oost-Europa voortaan open waren. Vanuit alle hoeken van het land kwamen gelovigen en bezoekers naar de Veel oudere Amsterdammers zullen op de vraag: “Waar is de Tichelkerk?”, antwoorden dat deze in de Jordaan ligt. Een kleinere groep zal weten dat hier een klooster van de Minderbroeders Kapucijnen was gevestigd. Slechts enkelen zullen zich herinneren dat hier in vroeger tijden een speciale vroegmis was voor de (katholieke) trambestuurders van de nabijgelegen remise. Nu God steeds meer uit Amsterdam verdwijnt, worden kerkgebouwen afgebroken of krijgen een nieuwe bestemming als concertzaal, appartementencomplex of kantoortuin. Toen het duidelijk werd dat de kapucijnenorde wegens het uitblijven van nieuwe roepingen (in het Tichelklooster waren in 2004 nog twee minderbroeders) de Tichelkerk zou gaan verkopen, wilde men graag dat het complex zijn religieuze functie zou behouden. Geestelijken van de Russisch-ortho- doxe parochie te Amsterdam in gesprek met pater Fructuosus, kapucijn. (Foto: J. Forest) Een Russisch-orthodoxe kerk in de Jordaan