Jaargang 49 Nummer 3

POKROF 2 Viereneenhalf tot vijf uur per dag brengen de studenten door in de centraal gelegen grote kerk van het seminarie. Dagelijks wordt de eucharistie (Qurbono) gevierd en worden de getijden gebeden. Deze welhaast monastieke gebeds- discipline wordt niet in de pa- rochiegemeenschappen gevolgd. Daar worden echter wel devotio- nele praktijken aangetroffen, zo- als het rozenkransgebed of bijeen- komsten van het Marialegioen. De vraag of deze devoties ook typisch erfgoed zijn van de Syromalankaarse Kerk hoeft niet gesteld te worden. Van officiële zijde is de Syromalabaarse Kerk weliswaar zeer attent op het behoud van de eigen tradities, in de praktijk van de parochies zijn deze devoties ongekend populair. Ze dan te moeten verbieden als Roomse import is misschien te ver gezocht. Het koesteren van de eigen litur- gische traditie enerzijds en de overname van typisch Roomse devoties buiten de reguliere vie- ringen anderzijds, vormen de twee componenten van de identi- teit van de Syromalankaarse katholieke Kerk: Malankaars en katholiek. Evangelie De Syromalankaarse katholieke Kerk heeft een sterk missionair bewustzijn, geworteld in de evan- gelische oproep om onder alle vol- keren de Blijde Boodschap te ver- kondigen. Het was immers deze oproep die de apostel Thomas bewoog onder andere naar India te vertrekken. Evangelische en missionaire identiteit vallen hier samen. Toch kampt de Malankaarse Kerk met een aantal problemen om aan die missionaire opdracht gehoor te geven. Allereerst voert ze een onophoudelijke strijd om te over- leven binnen de culturele en reli- gieuze diversiteit die India eigen is. Slechts 2% van de Indiase bevolking is christen en van die groep zijn de Malankaren slechts een kleine minderheid. Bovendien wordt India momenteel geregeerd door een fundamentalistische hindoeregering, die de christelijke kerken slechts weinig ruimte geeft. De Indiase Latijnse bisdommen creëerden voor zichzelf een soort monopolie op missionaire activi- teiten. Zij staan onder het gezag van de Congregatie voor de Verspreiding van het Geloof (Propaganda Fide) en genieten daardoor speciale missionaire volmachten en privileges. De Malankaarse bisdommen vallen onder de Congregatie voor de Oosterse Kerken, een congrega- tie met heel andere doelstellin- gen dan het bevorderen van mis- sionaire activiteiten. Daardoor kon het gebeuren dat het de Malankaarse Kerk, tot voor kort, niet was toegestaan om buiten de deelstaat Kerala enige activiteit te ontplooien. Doordat echter het opleidingsni- veau in Kerala relatief gezien erg hoog is en de werkeloosheidscij- fers blijven stijgen, trekken veel Syromalankaren naar de grote steden buiten Kerala. De beper- kingen waaraan de Latijnse Kerk blijft vasthouden, maakt dat de Malankaarse Kerk zich niet mag organiseren in gebieden waar aan- toonbaar grote groepen van haar gelovigen leven. Zij worden toe- vertrouwd aan de plaatselijke (Latijnse) bisschop en velen heb- ben daardoor een onbewuste over- stap naar die kerk gemaakt. Sinds tien jaar mogen de Malankaren zich organiseren op parochieel niveau, echter nog steeds onder toezicht van de plaatselijke Latijnse bisschop. Dit in weerwil van herhaald aandringen van de Congregatie voor de Oosterse Kerken om een Syromalankaars bisdom voor de ‘Indiase diaspora’ op te richten. Maar hoe vertaalt, los van de boven beschreven problematiek, de evangelische identiteit van de Syromalankaarse katholieke Kerk zich concreet? Binnenkerkelijk wordt naast de bediening van sacramenten en sacramentalia veel aandacht geschonken aan godsdienstonderricht en cateche- se, deelname aan charitatieve acties en gebedsgroepen. Veel aandacht wordt ook geschonken aan het familieleven, de ‘huis- kerk’. Geen loze kreet in het geval van de Malankaarse Kerk, die een unieke traditie van gebed en bij- bellezing binnen het gezin kent. Buiten de strikt kerkelijke kaders worden veel activiteiten ontplooid op het gebied van onderwijs en gezondheidszorg. Deze activitei- ten worden ondernomen en beleefd als een dienst aan de samenleving. Zwaartepunt van de aandacht ligt steeds op de zorg voor armen en zieken. Zonder bezwaar worden vérgaande samen- werkingsverbanden aangegaan met niet-christelijke organisaties. Oecumene Het kerkelijke toneel van het eer- ste kwart van de vorige eeuw ken- merkte zich door een geest die zwanger was van oecumene. In Europa was er, in het kielzog van de liturgische beweging, de oecu- menische beweging. Waar de