28 Prof. dr. Heleen Zorgdragers Perspectief naar buiten de straat op, naar de gevangenissen, de ziekenhuizen, de afstotelijke plekken. Telkens weer geeft Christus zijn ziel voor zijn vrienden.” In deze afdaling naar de armen zoekt Christus naar het goddelijk beeld, de weerspiegeling van eeuwige schoonheid in onze lelijkheid, in onze ellende, om dat beeld op te delven en ons in volle menselijke waardigheid binnen te brengen op het bruiloftsfeest. Het dubbelgebod van de liefde is alles voor Maria Skobtsova. We kunnen God niet liefhebben zonder de naaste lief te hebben en zijn of haar bestemming in de theosis. We kunnen de naaste niet echt liefhebben als we God niet liefhebben die ons het zicht geeft op het beeld van God in de naaste. De weg van Christus’ liefde was zijn God-mensheid (een term uit de Russische religieuze filosofie van Vladimir Solovyov), een goddelijke menselijkheid. Skobtsova tekent deze weg uit als een moederlijke liefde. Moederliefde is echt christelijk als ze in het kind niet haar eigen beeld ziet, maar een authentiek beeld van God, evenals in alle mensen. Het zal leiden tot een houding van radicaal “niet-bezitten”, tot een liefde die zichzelf uitschenkt. Skobtsova vat samen “Zo wordt het mysterie van eenwording met de mens het mysterie van eenwording met God.” De Eucharistie is het symbool hiervan. Het aardse vlees wordt in de communie vergoddelijkt en ontvangt kracht om op zijn beurt communie, gemeenschap aan te gaan met aardse lichamen, met andere mensen. Zo is de christenheid geroepen tot een “eeuwig vieren van goddelijke liturgie aan gene zijde van de kerkmuren.” Liturgie na de liturgie. Het sacrament van het altaar wacht erop gecelebreerd te worden op het altaar (het hart) van de broeder of zuster in nood, om de waardigheid van anderen concreet te bevestigen. In het essay van 1937 beschrijft Skobtsova Christus’ liefde als moederliefde. In een essay twee jaar later, getiteld Over de navolging van de Moeder van God, preciseert ze deze visie. Ze onderscheidt nu twee manier van christelijke liefde: de weg van het kruis, van de opofferende dienst aan de wereld, en de weg van het zwaard (dat door Maria’s ziel gaat). Staat de weg van het kruis voor het actief aanvaarde lijden van Christus, de weg van het zwaard staat voor lijden ondergaan in de vorm van compassie, het actief meelijden aan de pijn van de ander. Als de ziel deze pijn bewust aanvaardt, zal Christus in haar geboren worden.
RkJQdWJsaXNoZXIy MzgxMzI=