Perspectief 2021-54

24 Dom Bernardus Peeters Perspectief van de Drie-Ene God op het gemeenschapsleven heeft. Een beeld van het religieuze ge- meenschapsleven dat niet door íedereen verwelkomt en begrepen werd. Hij liet hierdoor het religieuze gemeenschapsleven echter weer putten uit de bronnen van zowel de wes- terse als de oosterse kerk en gaf met zijn kerkleer van de twee longen het nadenken en beleven van het gemeenschapsleven weer nieuwe adem. Voor het religieuze gemeenschapsleven van vandaag is het van belang om de gemeen- schap te zien en te beleven als een gemeenschap van gedoopten. Mannen en vrouwen die in de naam van de Drie-Ene God gedoopt zijn en door hun leven als religieus inniger met God verenigd willen worden. Als gedoopten doen zij dat samen in navolging van de apostelen die door Jezus geroepen waren om Hem van meer nabij te volgen in een radi- calere toewijding. Met Jezus willen zij gericht staan naar de Vader en naar de wereld. Zoals Hij gericht staat naar de Vader en geleid wordt door de Geest zo wil ook de gemeenschap van religieuzen een plek zijn van eenheid, verscheidenheid, waardigheid en respect, aan- dacht en zorg voor elkaar en de wereld waarin zij leven. Op dit moment boort Paus Franciscus met een term als synodaliteit en het beeld van de veelhoek nieuwe inspiratiebronnen aan. Hij neemt uitdrukkelijk afstand van het beeld van de gemeenschap als een cirkel. Een beeld dat uit de Palestijnse woestijn afkomstig is, van de hand van Dorotheus van Gaza (6 e eeuw). Wanneer allen terzelfdertijd een stap richting het centrum zetten dan komt men samen dichter bij Christus, het centrum van het leven. Verschil kan in dit beeld nauwelijks bestaan of het verbreekt de opgang van anderen naar het centrum. Franciscus stelt daar tegenover het beeld van de gemeenschap als veelvlak (vgl. Evangelii gaudium, 236). Hierdoor worden de menselijke verschillen in een gemeen- schap geen belemmering maar een verrijking. Benedictus van Nurcia brengt ons in zijn Regel iets fundamenteels in het gemeenschaps- leven in herinnering: de ouderen te eren en de jongeren lief te hebben. “In deze inspannin g om een evenwicht te vinden tussen herinnering en toekomstige belofte wortelt zich ook de vruchtbaarheid van het broederlijk en zusterlijk leven in gemeenschap”. 7 Een inspan- ning die ons tot bouwers van een gemeenschap maakt en niet alleen maar genieters van weldaden die wij van haar ontvangen.