Perspectief 2019-45

Perspectief 46 Eerst de Geest dan de Kerk heeft iets te zeggen waarvan zij ook zelf nog de volle draagwijdte moet ontdekken, mede met behulp van anderen. Afgelopen zondag, op het feest van de goddelijke Drie-eenheid, lazen rooms-katholieken in het evangelie Jezus woorden: ‘Nog veel heb Ik jullie te zeggen, maar jullie kunnen het nu niet verdragen’ (Joh. 16,12). Jezus houdt, God houdt rekening met ons, met wat wij kunnen verstaan, met de grenzen van hetgeen waarmee wij ons kunnen verstaan. Hij be- looft ons echter vervolgens de Geest van de waarheid, die ons tot de volle waarheid zal brengen. Met andere woorden – tenminste zo lees ik dit – als we de Geest volgen, komen we waar we wezen moeten en op deze weg zullen wij ook ontdekken waar dat is en wat er daar te vinden is. ‘Hij zal niet uit zichzelf spreken’, zegt Jezus dan over de Geest, ‘maar spreken al wat Hij hoort en u de komende dingen aankondigen’ (vers 13) – dat laatste woord had beter gewoon met verkondigen kunnen worden vertaald. Dan staat er dus zo- iets als: al gaande op de weg van de waarheid zal de Geest van de waarheid ons duidelijk maken waar we terecht komen en wat dat betekent. Het komt mij voor dat Jezus hier iets zegt dat vergelijkbaar is met wat God tegen Mozes zei in de brandende doornstruik, als antwoord op de vraag naar zijn naam: ‘Ik ben die is’, die ik zijn zal, die ik zal blijken te zijn door dat ik er zal blijken te zijn (vgl. Ex. 3,14). De heilige Geest zorgt ervoor dat wij niet verdwalen, maar leidt ons in de waarheid. En terwijl de Geest dat doet, zal Hij ons steeds duidelijk maken hoe de God van de waarheid daar en dan tegen ons spreekt. Hoe precies? Dat zullen wij moeten zien. Deze belofte van Jezus zou ons vertrouwen kunnen geven, denk ik. In ieder geval geeft het mij wel enig vertrouwen. Vertrouwen in de omgang met de pinksterkerken, in de om- gang met de charismatische vernieuwing binnen de rooms-katholieke kerk, ook al vind ik sommige manifestaties van hun omgang met de Geest en met specifieke charismata, soms niet gemakkelijk te plaatsen. Het is mij vaak te overweldigend, teveel emotie terwijl ik niet alleen sta in een traditie waarin wordt benadrukt, maar ook leef vanuit een besef dat God allereerst waarheid is en dat die waarheid zich niet toont in haar overdonderende kracht, maar in een inzichtelijkheid waar je niet met goed geweten onderuit kunt komen. Het is mij ook vaak te weinig precies, de gebaren zijn te groot en te ongecontroleerd, de visie te weinig subtiel, de wijze waarop de Bijbel wordt gelezen te weinig kritisch, te weinig reke- ning houdend met de verschillen in context, tijd en taal. Ik zal over dit laatste, in de