Perspectief 2019-43

Perspectief 66 De gaven en de vruchten van de Geest in oecumenisch perspectief weer in het centrum zal plaatsen van haar ervaring en de sacramenten zal beleven als een goddelijke dienst om uiteindelijk in de seculiere tijd weer herontdekt te worden als het huis van de mens , de plaats waar hij leven en hoop kan vinden tot over de dood heen. We zitten pas aan het begin van dat proces, schreef Jozef Ratzinger in 1969; vandaag zitten we er misschien midden in. Het is niet een proces wat je kunt stoppen of omdraaien, het antwoord dat Jozef Ratzinger toen gaf geldt nog steeds: Leef met alle energie vanuit het centrum van het geloof: “het geloof in God die één is en drie, in Jezus Christus de Zoon van God die mens werd, het geloof in de bijstand van de Geest, die zal duren tot aan het einde der tijden.” 2. Welke wegen in te slaan? Maar is er niet meer te zeggen: “Tijden van verandering vragen om vernieuwing. Maar welke wegen in te slaan?” Dat is de tweede vraag. De Reformaties van de 16 e eeuw waren bedoeld om de Kerk van Christus weer in het juiste spoor te brengen, maar leidden tot een breuk in het christendom. De oecumenische herdenking van de Reformatie in 2017 heeft ook in Nederland de relatie tussen de Katholieke en de Protestantse Kerk goed gedaan. Er is besef gegroeid dat meer eenheid nodig is ten behoeve van de verkondiging van het Evangelie in ons land. Recentelijk heeft ds. Arjan Plaisier op een bijeenkomst van de Katholieke Ver- eniging voor Oecumene het visioen van het herstel van eenheid nieuw leven ingeblazen. Herstel van eenheid duldt geen uitstel, zo zei hij. Zijn pleidooi wordt gekenmerkt door grote urgentie en ernst. Tegelijk neemt hij afstand van een gemakkelijke of goedkope oecumene. Iedere tijd, ook de onze vraagt om een waarachtig getuigenis van Christus. Daarin vinden christenen uit de verschillende kerkelijke tradities elkaar. De urgentie volgt uit het gegeven dat het christelijk leven, maatschappelijk en privé, verkruimelt en ver- dampt. Het is een gebod van deze tijd dat de grote kerkelijke tradities die langs de weg van de dialoog al grote struikelblokken hebben overwonnen, nu ook de daad bij het woord voegen. Het is een belangrijk pleidooi, maar de kans dat er op korte termijn zulke grote stappen gezet zullen worden is klein. Zo snel gaat dat niet, zegt de realist in mij. Hoopge- vend is dat de Pauselijke Raad voor de Eenheid en de Gemeenschap van Evangelische Kerken in Europa, waartoe ook de Protestantse Kerk behoort, een officiële dialoog begon- nen zijn over Kerk en kerkengemeenschap.