Perspectief 2019-43

2019-43 Thema - Dordt en Franciscus over de bestemming van de mens Prof. dr. Eduardo Echeverria 115 wegstuift als kaf voor de wind, een Goddelijke overmacht , waarin menselijke beslissingen niet meer in zicht komen[?]” (G.C. Berkouwer, De Verkiezing Gods , 46). Van den Brink discusses the matter of irresistible grace in the Canons and the correspond- ing question of whether there is an authentically free human act at work here if man cannot resist God’s grace (19, 92, 101). “Ook ontkomen de Leerregels niet geheel aan interne spanningen dan wel tegenstrijdigheden, bijvoorbeeld als enerzijds gezegd wordt dat God zonder ons in ons werkt, anderzijds dat wij mensen geen stokken en blokken zijn en dat de wedergeboorte niet buiten de mens omgaat” (101). This tension is at its core about the relation of God’s grace and man’s act and that this relation is such that it differs from “a stone set in motion by an outside force, and borne along by no motion, sensation, or will of its own” (Calvin, Institutes of the Christian Religion , 2.5.14). Berkouwer correctly notes, “Dwaasheid is het—in het licht van het evangelie—om in een ‘monergisme’ het menselijke handelen en beslissen tot niets te laten verschrompelen! Maar de aard van de relatie is in het geding. In de worsteling der kerk om deze relatie te verstaan, blijkt telkens, dat de invloed der Schrift z’n werking deed gevoelen” ( De Verkiezing Gods , 52-53; see also Trent VI.5). How, then, does Van den Brink allow for genuine human action in the relationship between God’s redeeming grace and man’s acts given “dat wij alles te danken hebben aan Gods reddende genade[?]” (135). 3. Atoning work of Christ, sufficiency and efficacy. Van den Brink discusses the Canons’ view of this matter (90-91). Now, that God wills to save all men from sin by virtue of the universal sufficiency of Christ’s atoning work (1 Pet 1:18-19; Heb 8:18) does not mean that his work is universally efficacious for the salvation of all, and hence the doctrine of universal atonement is not the same as universalism, namely, that God will necessarily save all men. The Canons and Decrees of Trent employ this distinction between sufficiency and efficacy to resolve the dilemma between univer- salism and restricting the scope of redemption such that Christ dies only for the elect, or for those who believe. The Second Head of Doctrine in the Canons: “This death of God’s Son is the only and entirely complete sacrifice and satisfaction for sins; it is of infinite value and worth, more than sufficient to atone for the sins of the whole world” (Article 2). “How- ever, that many who have been called through the gospel do not repent or believe in