Perspectief 2018-42

2018-42 v. Evangelos Psallas 37 De doodsstrijd is een eenzame strijd: je staat alleen met je leven voor God. Toch is het goed dat iemand bij je waakt zodat je niet alleen bent tijdens deze laatste levensreis. Ar- chimandriet Sophrony bad iedere morgen: « Heer, wanneer U besluit mijn leven te beëindigen, laat mij dan het uur van mijn dood weten zodat ik mijn ziel kan voorbereiden om U te ontmoeten… ». De persoon van wie het levenseinde nadert, moet - in plaats van zich eenzaam, verstoten en sociaal geïsoleerd te voelen - omringd worden met een warme, behulpzame en liefdevolle zorg van medeparochianen. Is dit niet zijn echte familie, zijn echte gemeenschap? Wij moeten onze geliefde helpen de deugden van nederigheid, ge- duld, geloof en vertrouwen in God, liefde voor God en het gebed, te ontwikkelen. Door het gebed vraagt de mens om Gods genade. Deze genade die de mens in staat stelt de bekoringen te verdrijven, is dezelfde genade die Christus door zijn lijden en kruis aan de mensen geschonken heeft. Zo zal de macht die satan door de erfzonde over de lijdende mensen verkregen heeft, overwonnen worden. De geestelijke rust die de christen met de genade van Christus ontvangt, stelt hem in staat om in vrijheid afstand te nemen van zijn pijn, zodat hij die kan negeren alsof ze niets is, zoals Maximus de Belijder het uitdrukt; maar ook om, ondanks de pijn toch vreugdevol te zijn, zoals heiligen dit beleven. De angst voor de dood is een natuurlijk fenomeen: het is een « natuurlijke en onschuldige » fout. Maar de onoplettendheid en wankele spiritualiteit van de mens laten satan en zijn demonen toe om deze zwakheid in een « buitengewone en schuldige » fout te veranderen. Sommige kerkvaders houden vast aan de gedachte dat alle kwade hartstochten en zonden die daaruit voortvloeien slechts even zoveel menselijke pogingen zijn om de dood te ver- mijden. De mens moet zich bevrijden van zijn angst voor de dood om zich van de macht van de demonen te kunnen bevrijden. Beluisteren we Sint Athanasius die ons vertelt hoe de christelijke ingesteldheid zou moeten zijn: «Wij hebben een bewijs en een getuigenis dat de dood vernietigd is, dat het kruis over- wint en de dood voortaan geen macht meer heeft, omdat alle apostelen de dood minachtten en zich ertegen verzetten. Ze waren niet bang voor de dood maar met het teken van het kruis en het geloof in Christus, verpletterden ze de dood onder hun voeten. ( .... ) Voordat ze geloofden in Christus, zagen mensen de dood als iets verschrikkelijks en waren ze er bang voor. Maar toen ze het christelijke geloof en onderricht aannamen, verachtten ze de dood