Perspectief 2018-42

Perspectief 36 Schets van een orthodoxe benaderingswijze brengen, maar dit verlangen mag niet te veel plaats innemen. Het mag alleen maar een rustpauze zijn, het einde komt onvermijdelijk dichterbij. De zieke wil genezen. Maar we mogen niet de fout maken om onze wil te bestempelen als Gods wil . Zo kan de zieke zich als een farizeeër tot God richten: «Ik heb alle onderzoeken laten uitvoeren, alle medische adviezen opgevolgd, alles gedaan om mijn gezondheid te verbeteren». Hij voegt eraan toe: «Ik ben een goede christen, ik bid iedere dag en ik neem deel aan de sacramenten». Tenslotte eindigt hij met: «Heer, schenk mij uw genezing». Zo wordt mijn verlangen Gods wil. Zou hij niet beter gezegd hebben: « Heer, ik vraag U mij te genezen… maar Uw wil geschiede! ». Op de aanvaarding, volgt de fase van de depressie. « Toen verscheen Hem een engel uit de hemel die Hem kracht gaf. Hij werd doodsbang en bad nog dringender; zijn zweet viel als bloeddruppels op de grond » ( Lc 22,43-44). Christus wordt angstig en depressief, zijn doodsstrijd begint. Hij wil tot het einde toe strijden. Maar Hij is alleen, iedereen laat Hem in de steek. Dat zijn zweet gelijkt op bloed, is een teken van zijn grote angst. Maar de Vader zendt hem een engel om hem kracht te geven. Hij wordt weer overspoeld door angst. Hij bidt met nog meer aandrang. Hij richt zich opnieuw tot God, Hij opent zich voor anderen. De derde keer dat Hij naar zijn leerlingen gaat, is Jezus kalm en vol mededogen. Hij spoort hen aan te rusten en op krachten te komen. Tot slot zegt Hij: « Het is voorbij. Het uur is gekomen » (Mc 14,41). 5 De angst overwinnen – visie van orthodoxe leraren Is er plaats voor therapeutische hardnekkigheid? « We moeten niet al onze hoop op de ge- neeskunde stellen » , zegt Sint Basilius. « De Heer zal niet toelaten dat u boven uw krachten beproefd wordt » (1 Kor 10,13). Hij zegt eveneens dat een christen zich moet afkeren van wat overbodig, te ver gezocht is; van wat tijd vraagt of zijn bestaan te sterk op de zorg voor het lichamelijke richt. Sint Basilius bekijkt de geneeskundige zorg vanuit een geeste- lijk perspectief en herinnert ons eraan dat de zorg voor de ziel belangrijker is dan de zorg voor het lichaam. Als we ons te sterk op de zorg voor ons lichaam richten, bestaat het gevaar dat ons de tijd en kracht ontbreekt om ons bezig te houden met het geestelijke, met het heil van onze ziel. Anders uitgedrukt, tot op zekere hoogte is het zinvol om vanuit een geloofsperspectief en hoop op God, de medicatie te stoppen, zeker als verdere be- handeling niets meer oplevert en er geen positieve evolutie meer mogelijk is.