Perspectief 2018-41

Perspectief 72 Drs. Geert van Dartel Nederland in de komende tijd gecontinueerd zal worden. Binnen een dag ontvang ik van haar een mail met de twee aanvragen. Op het terrein van het Melkitisch patriarchaat is momenteel de school van de zusters van Besançon ondergebracht. Natuurlijk wil ik daar graag even naar toe. Zr. Fida informeert me over de achtergronden. Op grond van het patriarchaat en gebouwd met private middelen werd in 2007 een nieuwe school geopend in de wijk Zeremana, juist buiten het stadscentrum. De school had 3.000 leerlingen. De school bevond zich in 2012 midden in de vuurlinie en is verwoest. Alleen de muren staan nog overeind. Sinds enkele jaren is de lagere school in noodlokalen ondergebracht op het terrein van het patriarchaat. De school telt op dit moment 160 kinderen in de leeftijd van zes tot twaalf jaar. In enkele andere ruimtes van het patriarchaat is een kleuterschool ondergebracht. We gaan er even binnen. De vier- en vijf-jarigen zingen ons vrolijk toe in vloeiend Frans: ‘Bienvenue, Monsieur Printemps’. De kinderen hier zijn tijdens de oorlog geboren. Ze hebben nooit vrede gekend, maar in de klas heerst een aangename en opgewekte sfeer. Op voorstel van zr. Fida rijden we ’s middags naar Zeremana om het schoolgebouw te bekijken. Het complex staat onder toezicht van het leger, maar we mogen dankzij zr. Fida naar binnen. De ravage is enorm. Op de grond tussen het puin vinden we een foto van een diploma-uitreiking, die zr. Fida zorgvuldig schoonmaakt, en een brochure met op de omslag een foto van paus Benedictus met de leiders van de Katholieke Oosterse Kerken. Ik klop het stof ervan af en neem de brochure mee.