Perspectief 2017-38

Perspectie 60 Geert van Dartel banden met elkaar verbonden zijn. Beide gemeenschappen belijden Jezus Christus als Heer en Verlosser, bevestigen het trinitarisch geloof van de apostolische Kerk door de eeuwen heen en onderhouden de ene doop in de drievoudige Naam. (..) Onze beide kerken moeten de doop uitdrukkelijk erkennen. In sommige landen hebben Rooms- katholieke en gereformeerde kerken er al mee ingestemd elkaars doop volledig en zonder voorbehoud te erkennen als hij tenminste gevierd is in de naam van de Vader, de Zoon en de heilige Geest en met gebruik van water. Wij zijn van mening dat zulke overeenkomsten zonder uitstel overal kunnen en moeten worden gesloten. Zo’n overeenkomst houdt in dat onder geen omstandigheden een doop die in een andere kerk plaats vond mag worden herhaald. Wederzijdse dooperkenning moet worden begrepen als een uitdrukking van de diepe gemeenschap die Jezus Christus zelf vestigt onder zijn leerlingen en die geen menselijk falen ooit kan vernietigen.’ (143) In Nederland bereikten katholieken, hervormden, gereformeerden en remonstranten in 1967 overeenstemming over de erkenning van elkaars doop. Belangrijk natuurlijk voor de relatie tussen deze kerken, maar tegen de achtergrond van het geding dat met de afwijzing van de kinderdoop in de 16 e eeuw is ontstaan, toch slechts een eerste stap. Zowel internationaal als landelijk wordt gepoogd een brug te slaan tussen kerken die de kinderdoop kennen en kerkgenootschappen die deze pertinent afwijzen. Binnen het verband van de Raad van Kerken hebben we tussen 2009 en 2012 in een proces waarbij 21 kerkgenootschappen betrokken waren, gewerkt aan de verbreding en de verdieping van de wederzijdse dooperkenningen. Ik herinner me de belangrijke bijdragen aan deze gesprekken van de baptist prof. dr. Olof de Vries. Hoewel wederzijds begrip voor elkaars opvatting en een toenadering op basis van wederzijds respect zeker geoogst konden worden, was het ten ene male niet mogelijk om te komen tot een gemeenschappelijke verklaring over de doop waarin de kloof tussen kerken die de kinderdoop blijven praktiseren en kerkgenootschappen die alleen de doop op geloof erkennen, wordt overbrugd. Zoals u misschien weet werden er in 2012 twee verklaringen vastgesteld: een gemeenschappelijke verklaring over de doop ondertekend door negen kerken en een verklaring van toenadering ondertekend door elf kerken. Het proces is dus nog niet voltooid en het is wel van belang dat het wordt voortgezet. Helaas is het na 2012 blijven liggen.