Perspectief 2017-35

2017-35 Waarom Willibrord – Apostel van de Eenheid? 9 Reag eer elkaar in kerkelijke gemeenschap, is een tweede aspect van Willibrord dat ik inspirerend vind. De Anglicaanse katholieke spiritualiteit heeft voor mij tijdens mijn eigen vorming veel betekend – en betekent nog steeds veel. Bijzonder intensief was voor mij mijn tijd aan General Theological Seminary (2006-2008) waaraan ik in 2011 in de Anglicaanse theologie promoveerde. In de jaren in de USA werkte ik er ook als priester, in St. Thomas’ Fifth Avenue (New York) en St. Ann’s, Sayville (Long Island). De diepe, monastieke en sacramentele spiritualiteit van Willibrord leeft door in de Anglicaanse traditie van vandaag, met theologen als Rowan Williams en Sarah Coakley. Vaticanum II Het derde aspect van Willibrord dat ik bijzonder vind, komt uit de bezigheden van de oud- katholieke waarnemer aan het Tweede Vaticaanse Concilie, Peter J. Maan, pastoor in Utrecht en tevens mijn grootvader. Hij was zich terdege bewust van het feit dat hij op het concilie een kerk belichaamde die zichzelf in ononderbroken continuïteit met Willibrord en de door hem in Utrecht gestichte kerk bevond en nog steeds bevindt. De huidige aartsbisschop van Utrecht, Joris Vercammen, is de 83 ste opvolger van de heilige. Op een goed moment bezocht Maan ook de kerk van San Clemente, waar Willibrord in 695 tot bisschop gewijd werd en de naam “Clemens,” de zachtmoedige, kreeg. Een naam die, als het om de manier van Willibrord gedenken gaat, ook een inspiratie kan zijn. Gedenken Tenslotte is het nog goed om te vermelden dat het symposium over Willibrord waar ik deze gedachten mondeling uitte in de voetsporen stond van een andere bijeenkomst, op de dag 50 jaar geleden: een oecumenische Willibrordvesper in 1966, waarin de beide aartsbisschoppen Alfrink en Rinkel voorgingen en bekend gemaakt werd dat de formele obstakels voor een dialoog tussen de beide kerken opgeheven waren. Een dialoog is er nog altijd, gegroeide contacten en begrip ook – in 2008 kwam de tekst van een eerste fase van de dialoog beschikbaar, “Kerk en kerkelijke gemeenschap.” Eén van de aspecten die daarin genoemd wordt is het “reinigen van het geheugen” – het gemeenschappelijk gedenken van een zo centrale heilige als Willibrord kan daarvoor een belangrijke impuls bieden..