Perspectief 2017-35

Perspectief 18 “Koomt dezen dag blijmoedig vieren aan Willibrordus toegewijt” 1 De devotie tot Sint Willibrord in de Nederlandse katholieke kerk van de Middeleeuwen, de 17 e eeuw en bij de Oud-Bisschoppelijke Cleresie tot aan de stichting van de Unie van Utrecht. Can. drs. Wietse van der Velde Inleiding Heel oecumenisch Nederland heeft zich in 1989/90 op uitgebreide wijze met Willibrord bezig gehouden bij de viering van het 13 e eeuwfeest van de komst van deze apostel van Nederland in 690. Ik mocht in 1989 met een oecumenische delegatie mee naar Ierland om daar het Willibrordjaar in te luiden. In het vliegtuig merkte iemand op dat er drie opvolgers van Willibrord aan boord waren: de oud-katholieke aartsbisschop van Utrecht (die zich als 81 e opvolger telde); de rooms-katholieke aartsbisschop (in zijn telling de 69 e ) en de praeses van de Generale Synode van de Nederlandse Hervormde Kerk. Zo gezien is Willibrord van alle Nederlandse christenen, maar ik wil vanavond een beeld geven van de verering van Willibrord als heilige in de katholieke kerk in Nederland van de middeleeuwen tot aan 1723 en voor wat de 18 e en 19 e eeuw betreft vooral in de Kerk van de Oud-Bisschoppelijke Cleresie (de huidige Oud-Katholieke Kerk van Nederland), die zich in haar zelfpresentatie sterk op deze heilige beriep en beroept. 1 Ontleend aan de vertaling in het Latynsch en Nederduitsch Vesper-boek (Antwerpen: voor Eustachius de Haen,1772) van de eerste regel van de hymne O vos qui Batavas voor de eerste vespers van het feest van de H. Willibrordus op 7 november.