Perspectief 2015-30

2015-30 Het voorbeeld van Oudezijds 100 35 Reageer Voor maatschappelijke relevantie van de christelijke geloofstraditie is niet per se meer nodig dan verzoende verscheidenheid. Wat in een dergelijke situatie wel noodzakelijk is, is een voldoende brede groep overtuigde christenen die 'meertalig' zijn in ecclesiologisch en liturgisch opzicht, die de eigen opdracht, geschiedenis en geloofspraktijken van verschillende christelijke denominaties van binnenuit kunnen duiden en aan elkaar kunnen relateren. Het voorbeeld van Oudezijds 100 maakt inzichtelijk op welke theologische en filosofische grondlijnen christelijk gemeenschapsleven eruit kan zien en hoe meertaligheid kan worden ingeoefend. Dit is niet per se ingewikkeld; het kan overal gebeuren, ook zonder dat er een kerkgebouw of kapel aan te pas komt. Tegelijkertijd is dit ook een leerproces dat nog onvoldoende ontwikkeld is, zelfs op een plaats als Oudezijds 100. Dit is ook de reden dat ik het vooruitgrijpen op eucharistische eenheid als prematuur beschouw. Er is meer te beleven, ontdekken en verkennen (en benoemen) dan tot nu toe is gebeurd. Ik kom tot een afronding. De nieuwe monastieke beweging heeft wortels die ver teruggaan in de geschiedenis van het christendom. Om met Peter Maurin te spreken (geciteerd door Jonathan Wilson-Hartgrove): ze is zo oud dat het nieuw aanvoelt. Ik heb in het bovenstaande gewezen op de waarde van een zekere afstand ten opzichte van de interreligieuze dialoog; op de noodzaak gebed, getuigenis en maatschappelijke dienstbaarheid bij elkaar te houden; op de waarde van de menselijke persoon en de christelijke hulpverlening, en de complexiteit van christelijk symboolgebruik in de huidige tijd. Drie punten wil ik ter afsluiting naar voren halen. Een, er gaat een unieke kracht uit van het gemeenschapsleven, een kracht die berust op echte intermenselijke relaties. Het feit dat mensen elkaar bij naam kennen en niet voor elkaar weglopen. Is dat ook niet de kwaliteit waarop de samenleving wordt aangesproken in de tijd van 'vluchtelingencrisis'? Communiteit Spe Gaudentes legt terecht de nadruk op vrolijkheid, joie de vivre, als kenmerk van gemeenschapsleven. Terecht, want ook als de uitputting soms hard toeslaat is levensvreugde een kwaliteit van gemeenschaps leven. De aantrekkelijkheid van christelijk leven kan verschillende oorzaken hebben, of men nu vooral een radicaal maatschappelijk alternatief zoekt of eerder een liefhebb er is van christelijke kunst of muziekcultuur (wat ook prima samengaat). Maar men kan ze lfs stellen