Perspectief 2015-28

Perspectie 40 Joris Van Ael Maar in brood en wijn is er een tweede aspect: De korrels en de druiven worden brood en wijn door de arbeid van de mens. De mens voegt iets toe aan de schepping door zijn arbeid. Door zijn arbeid zal Hij het gelaat van de schepping naar God keren. Hij is geroepen om uit de schepping een brood van liefde te bakken en een wijn van vreugde, bestemd voor allen en waar alles in deelt. Maar onze arbeid blijft steeds mensenwerk. Het is de Heer die onze gaven moet voltooien, samen met de H. Geest, die de gaven van brood en wijn verandert in het Lichaam en het Bloed van de Heer. Hij maakt de beweging af. C. Het sacrament, onthullende kern van een kosmische eredienst. Keren we terug naar de icoon. Zij is ingebed in heel deze liturgische werkelijkheid, die culmineert in de ‘heiliging’ van de zeer ‘materiele’ werkelijkheden van brood en wijn. Het fundament van dit alles is de menswording. Johannes van Damascus drukt dit helder uit in de volgende tekst uit de verdedigingsrede voor de icoon. ‘Ter wille van de Menswording groet ik alle materie met eerbied. Want God heeft haar vervuld met genade en kracht. Door haar is rijke redding tot mij gekomen… Was niet het hout van het kruis materie, was niet de H. Calvarieberg materie, is de inkt van het evangelieboek geen materie? Is het altaar geen materie…en zijn het goud en zilver van de heilige vaten geen materie? En boven dit alles zijn het H. Lichaam en Bloed van de Heer geen materie?’ (Johannes van Damascus, uit: Apologie van de Iconen). Vanuit de Eucharistie, het hoogtepunt van alle liturgie, moeten wij a. h. w. terugblikken, omkijken. Vandaaruit moeten we terugblikken en ontdekken dat de H. Eucharistie het centrum is van een beweging Kruisiging 2001