Perspectief 2012-16

Perspectief, Digitaal Oecumenisch Theologisch Tijdschrift Katholieke Vereniging voor Oecumene, nr. 16, juni 2012 13 zijn geweest dat een van zijn drie eigenschappen onderweg verloren ging! Voor anglicanen ‘volstaat’ het dat deze eigenschappen met de huwelijksrelatie in haar geheel hebben te maken, terwijl ze voor rooms-katholieken te maken moeten hebben met elke seksuele daad. Met betrekking tot abortus zegt men dat ‘anglicanen geen officiële leer hebben over het juiste moment waarop het nieuwe leven dat zich ontwikkelt in de schoot de volledige bescherming dient te worden gegeven die past bij de menselijke persoon’. 39 En wat‘ homoseksuele’ betrekkingen betreft volstaat een korte paragraaf over dit thema: ‘De rooms-katholieke leer stelt dat de homoseksuele daad intrinsiek ongeordend is en besluit hieruit dat ze daarom steeds objectief slecht is. Dit is bepalend voor de pastorale begeleiding die aan homoseksuele personen wordt gegeven. De anglicanen aanvaarden ook dat dergelijk handelen een ongeregeldheid is maar tegelijkertijd bestaan er onderlinge verschillen over het morele en pastorale advies dat wordt gegeven aan wie om raad en leiding vraagt’. 40 2. Ontwikkelingen binnen de anglicaanse Communio sinds 1994 2.1. Samenwonen en echtscheiding ARCIC heeft niets gezegd over het groeiend fenomeen van het samenwonen voor of in plaats van het huwelijk. Er waren geen vrouwen lid van de Commissie en ze waren ook niet aanwezig bij de besprekingen. Daaruit zouden we kunnen besluiten dat de genderkwestie ogenschijnlijk als marginaal wordt beschouwd. Over het samenwonen is door een rapport van de Generale Synode van de Kerk van Engeland in 1995, Something to Celebrate , ophef ontstaan omdat het durfde suggereren dat ‘de meest wijze en meest praktische manier om vooruitgang te maken … zou kunnen zijn dat christenen zich houden aan de centrale plaats van het huwelijk en tegelijkertijd aanvaarden dat het samenwonen voor velen een etappe is op de weg naar een voller en completer engagement’. 41 De Synode had deze explosieve bal niet voorzien en in plaats van hem op te vangen heeft ze hem helemaal buiten het veld geschopt. De kwestie van echtscheiding en hertrouw, voorzichtig genoemd een volgend huwelijk ( further marriage ). kreeg nochtans een veel gunstiger onthaal. In juli 2002 keurde de Algemene Synode met 269 tegen 83 stemmen een resolutie goed die, nadat werd gesteld dat het huwelijk een ‘verbond voor het leven is’, verder gaat met ‘het erkennen (1) dat sommige huwelijken jammer genoeg mislukken en dat de zorg van de Kerk voor deze koppels uiterst belangrijk is en dat er (2) uitzonderlijke omstandigheden zijn die maken dat een gescheiden persoon kan trouwen in de Kerk terwijl de vroegere echtgenoot nog leeft’. 42 Er zouden geen rechtbanken voor huwelijken moeten bestaan noch omstandigheden die als heel ‘uitzonderlijk’ moeten worden beoordeeld. In werkelijkheid werd er een onverdeeld advies gegeven aan de clerus over de wijze waarop men op de vraag naar andere huwelijken diende in te gaan. Dit alles werd publiek gemaakt en de koppels konden hier gemakkelijk kennis van nemen. 43 39 Ibid. , par. 85 40 Ibid. , par. 88 41 Working Party of the Board for Social Responsibility, Something to Celebrate. Valuing Families in Church and Society. London, Church House Publishing, 1995, blz. 115 42 Ik spreek over dit probleem in ‘Further Marriages in the Anglican Communion’.In: R. Burggraeve, K. Demasure, M. Foket, P. Weber (eds.), Mariage - Divorce – Remariage: Challenges and Perspectives for Christians. Défiset perspectives chrétiennes. (AnnuaNuntiaLovaniensia 58) Louvain, Peeters, 2007, blz. 253-62; zie ook http://www.adrianthatcher.org/data/resources/further%20marriages%20in%20the%20anglican%20communion.pdf 43 Bijvoorbeeld http://old.wakefield.anglican.org/info/handbook/Clergy/Marriage%20in%20church%20after%20divorce%20- %20House%20of%20Bishops%20advice%20to%20clergy.pdf