Perspectief 2011-14

Perspectief, Digitaal Oecumenisch Theologisch Tijdschrift Katholieke Vereniging voor Oecumene, nr. 14, december 2011 16 Studenten worden intensiever aangesproken op hun verantwoordelijkheden, dagelijks leven, financiën en zelfstandigheid. 3. Ouders. Het accent verschuift van het eigen leven naar de partner en naar het kind of naar meerdere kinderen. Die zorg om de ander, zeker voor kinderen, kan vele malen zwaarder wegen dan de zorg om het zelf. Tegelijkertijd kan het zelf op allerlei manieren, als een duveltje uit een doosje, tevoorschijn komen en onverwachts zijn aandacht opeisen. Plotseling kun je ook als goed bedoelende ouder egoïstisch of egocentrisch uit de hoek komen, loop je tegen je grenzen aan door vermoeidheid, in je communicatieve vaardigheden of in je inzicht in de leefwereld van je kind. Vooral bij tieners kunnen ouders voor pittige vragen komen te staan. Ik kan nog eindeloos doorgaan met het noemen van doelgroepen, maar ik stop bij 'ouders van tieners'. Daar moet een boeiend gesprek kunnen ontstaan over goed en kwaad, zonde en rechtvaardiging, schuld en verlossing, scheiding en verzoening. Wanneer ik met deze ouders in gesprek ga, weet ik uit de hierboven genoemde leefwereld van tieners welke begrippen daarin een rol kunnen spelen. Deze begrippen kunnen worden aangevuld met de begrippen die ik bij 'ouders' heb genoemd. Wanneer we het vervolgens over de boodschap gaan hebben, de rechtvaardigingsleerleer benaderd vanuit de actuele bedreigingen van het kwaad, zou ik deze doelgroep minder zwaar tegemoet willen treden door in te zoomen op een belangrijk begrip in onze hedendaagse samenleving, zoals eigen verantwoordelijkheid. Op het moment dat je je eigen verantwoordelijkheid opneemt, gaat het ook over stuiten op de grenzen van je mogelijkheden en je eigen verantwoordelijkheid. Wat kunnen vergeving, genade, rechtvaardiging voor ons betekenen? Worden wij, moderne mensen, daar beter van? Wordt de wereld daar beter van? In de methode is het van belang om de leefwereld van de jongeren dichterbij te krijgen. In samenwerking met een jongerenwerker is misschien wel aan een korte documentaire te komen die de leefwereld van jongeren dichtbij brengt, waarin de ernst van de bedreigingen zichtbaar wordt, zonder dat je in extremen hoeft te vervallen. Het zou ook interessant kunnen zijn om een jongen en een meisje van 16-18 jaar bij deze avond te betrekken. In de publiciteit zouden we kunnen werken via de lijsten van vormelingen in de afgelopen jaren. Met deze oude lijsten en via het gedigitaliseerde adressenbestand van de parochie zijn (betrokken) ouders van tieners op te sporen. Verder zijn er wellicht contacten met scholen, bibliotheken, huisartsenpraktijk enz., allemaal plaatsen die goed kunnen zijn voor een folder of poster. Het lijkt me ook goed om te kijken of de doelgroep kan participeren in het bedenken van de opzet, de werving en de uitvoering. Dat kan extra werk geven, maar kan zich ook vertalen in het resultaat. U ziet het: 'het molentje van Roijen' draait op volle toeren en kan een belangrijk middel zijn om tot een boeiende activiteit te komen. En ik verzeker u, de kans dat een journalist geïnteresseerd raakt groeit en ook de kans dat men het artikel in de krant van begin tot eind wil lezen groeit. Het onderwerp rechtvaardigingsleer is slechts een voorbeeld, want we kunnen elk onderwerp in het boek van Kasper op deze manier tegemoet treden. Sterker, wanneer we in Breda het onderwerp eucharistie / avondmaal goed onder de aandacht willen brengen, zullen we eerder moeten kijken zodat we mogelijke reacties kunnen kanaliseren om een vruchtbare dialoog mogelijk te maken, een dialoog aan de basis die mensen bemoedigt en stimuleert. Wanneer we het boek van kardinaal Walter Kasper een plaats willen geven in onze oecumene is het belangrijk om doelgericht en strategisch te werk te gaan. We moeten niet somberen over negatieve tendensen in de oecumene om ons heen, maar we moeten blijven proberen de mogelijkheden te benutten. Er is geen sprake van een ‘oecumenische winter’, maar enkel van een seizoen waarin we van het spontaan idealisme overgaan naar de discipline van het realisme.