Perspectief 2011-12

Perspectief, Digitaal Oecumenisch Theologisch Tijdschrift Katholieke Vereniging voor Oecumene, nr. 12, juni 2012 11 bekering is een antwoord in geloof, vertrouwen en betrokkenheid, een antwoord op een appèl en een getuigenis. Naast deskundigheid veronderstelt ze een eigen spiritualiteit en gebed, een verlangen naar iets dat groter is dan wat wij willen en dat zelfs nooit helemaal zal worden beantwoord en gerealiseerd, omdat ze een nieuwe toekomst insluit – het verlangen naar verzoening en gemeenschap, door de Heilige Geest aan de kerk geschonken en reeds volop werkzaam in de kerk en in de wereld. Daarom zijn stilte en diepgang noodzakelijk in ons leven en werken voor verzoening en herstel van de gemeenschap. Bidden voor eenheid is trouwens niet eerst en vooral bidden voor …, maar wel bidden met …. Het is reeds een ervaring dat samen bidden de verdeeldheid overstijgt en een geestelijke en waarachtige gemeenschap tot stand brengt. In de stilte ont- dekken christenen dat ze, ondanks verdeeldheid en verscheidenheid, als gelijkgezinden – als gelovigen en zonder standenonderscheid – eensgezind onder het kruis van dezelfde Heer Jezus Christus staan – in stilte, zwijgend. Onder het kruis is er maar één Kerk. De scheidingsmuren reiken niet tot in de hemel! Mensen bouwen ze op en houden ze in stand. Christus kwam om ze af te breken – in zijn eigen persoon, op het kruis. 16 De oecumenische betrokkenheid wortelt in de overtuiging dat de gelovige en zijn gemeenschap zijn geroepen om Hem te volgen: “Wie achter mij aan wil komen, moet zichzelf verloochenen, zijn kruis op zich nemen en mij volgen” 17 , zonder erover te redeneren wie nu wel de grootste of de eerste zou zijn. Het kruis, dat getuigt van Christus’ liefde tot het einde, is voor de Kerk en voor alle christenen het teken van de verzoening – en die is er niet zonder nederigheid en dankbaarheid. 16 Efese 2, 14 Zie ook: Efese 1-3; Filippenzen 2, 1-11; Johannes 19, 33-37 17 Matteüs 16, 24; Marcus 9, 33-35; Matteüs 18,1-5; Lucas 9, 46; 22, 24-27