Perspectief 2009-5

Perspectief, Digitaal Oecumenisch Theologisch Tijdschrift Katholieke Vereniging voor Oecumene, Jrg. 2, nr.5, september 2009 6 Samen werken Ons uitgangspunt is, dat we samen doen wat we samen kunnen doen. We verzorgen gezamenlijk een programma met activiteiten, die voor iedereen toegankelijk zijn. We geven een gezamenlijk kerkblad uit, waarin naast eigen kolommen voor iedere kerk een algemeen gedeelte staat, waarmee wordt geprobeerd ook rand- en niet-kerkelijken aan te spreken. Het blad wordt in Oegstgeest huis aan huis gratis verspreid. We verzekeren gezamenlijk godsdienstonderwijs op de openbare basisscholen en geestelijke verzorging in een grote ziekenhuisinrichting. Gezamenlijk nemen we deel aan de officiële jaarlijkse dodenherdenking door het plaatsen van een kaars. En gezamenlijk richten we ons tot politieke partijen over relevante zaken. Openheid naar allen van goede wil Ons uitgangspunt is respect voor elkaar. Binnen onze Raad zelf leidt dat soms als vanzelf tot indringende gesprekken: we leren van elkaar. Aan onze deelnemende kerken zenden we de ontwerpverslagen van onze vergaderingen toe in de hoop, dat die daar vast punt van bespreking zullen zijn. Met de Gemeente Oegstgeest werken we samen in de organisatie van de Vredesweek. Onszelf zijn Dit samen-voelen kan ons leven in onze eigen kerken inspireren en verlevendigen. Over- bodige verschillen vallen weg, maar dat vraagt om tijd, vooral emotioneel. Het kloostermodel van gastvrijheid acht u geschikt en toepasbaar in de oecumenische relaties tussen Kerken? Wat zouden de consequenties daarvan zijn als parochies en gemeenten hun oecumenische leefwijze op dit model afstemmen? Het kloostermodel inspireert ons in zoverre dat daarin enerzijds de eigen spiritualiteit wordt beleefd en anderzijds iedereen van goede wil van harte wordt ontvangen om tot zichzelf te komen, mee te bidden, mee te werken. Een monnik moet zichzelf mede ontwikkelen in het gastvrij ontvangen van anderen. Respect voor het denken en voelen van de ander als uniek schepsel Gods is er de basis van. In beginsel is iedereen welkom in een klooster, zonder het noodzakelijk met alle uitgangspunten van de betreffende orde eens te zijn. Je bent welkom voor een langere of kortere tijd. Je kunt er zijn wie je bent. Je respecteert hun leven en je laat je er geestelijk (en meestal ook materieel!) door voeden. Kan dat ook in onze kerken? Met Jezus Christus is er altijd meer dat ons bindt dan wat ons scheidt. Ga, al dan niet letterlijk, bij elkaar op bezoek, toon respect, erken dat eenheid niet per sé gelijkvormigheid hoeft te betekenen. Sluit niemand op voorhand uit. We verwachten, dat de consequentie van het ontwikkelen van een dergelijke oecumenische cultuur een groter gevoel van geborgenheid, verdraagzaamheid en saamhorigheid in onze Nederlandse samenleving zal zijn. De kerken vormen dan tezamen een levendig getuigenis van de Ene God voor alle mensen.