Perspectief 2009-5

Perspectief, Digitaal Oecumenisch Theologisch Tijdschrift Katholieke Vereniging voor Oecumene, Jrg. 2, nr.5, september 2009 5 Frans W.M. van der Ven (* 1931, Rijswijk ZH, weduwnaar, vier zonen) groeide op als oudste van negen kinderen in een traditioneel maar kritisch rooms-katholiek gezin. Vader was ondernemer. Na het gymnasium op het internaat Katwijk te Gulpen en Zeist volgde hij de rechtenstudie in Leiden en Nijmegen. Was adjunct-directeur van het Centraal Bureau voor het Katholiek Onderwijs in Den Haag, Secretaris van de Raad van State, President-directeur van Raptim Intercontinental (wereldwijde reisverzorging voor missie, zending en andere non-profit organisaties). Ging na een kankeroperatie eind 1996 met pensioen. Ziet het als een Evangelische opdracht aan christenen om niet alleen met wederzijds respect onderling eenheid te vinden, maar daarmee ook de algemene saamhorigheid van alle mensen te bevorderen. Waarheden in het ervaren van de gegeven werkelijkheid en in de woorden van de Bijbel en van dogma's komen van God, maar worden altijd in feilbare menselijke daden en woorden uitgedrukt. Kerkelijke leiders moeten inspireren maar hun pretenties niet verabsoluteren: God blijft ook voor hen een geheim. Alle mensen op deze aarde dragen een stukje waarheid in zich . met elkaar een leve nde gemeenschap te zijn van broeders en zusters, die leven door de Geest van God.” 5 Nou, dat vraagt van elke kerk een mentaliteit, een communicatie- vermogen en een organisatievorm die daar ook op gericht zijn. Hoe organiseer je dat? Elkaar vergeven, waaraan in het Manifest allereerst aandacht wordt besteed 6 , is absoluut noodzakelijk, want dat opent de mogelijkheid om ons voortaan op een gezamenlijke toekomst te richten. Een toekomst waarin we in Christus samen willen bidden, samen willen werken en samen willen open staan voor alle mensen van goede wil, en zo meer ons zelf zijn. Dat is ook te bevorderen door de manier waarop we ons als kerken organiseren en presenteren. We moeten ons niet meer opsluiten in onze eigen godzaligheid, maar vanuit onze eigen tradities de eenheid van de Geest van God zoeken, die ons aller fundament is. Als kernprobleem van oecumenische cultuur benoemt u de relatie tussen de innerlijke gemeenschapsopbouw van iedere kerk en de ontvangende en ontvankelijke openheid naar andere christelijke kerken. Wat zijn uw ervaringen u in de Raad van Kerken in Oegstgeest? In onze raad zijn de Rooms-katholieke Kerk, de PKN, waar- onder de Vereniging van Vrijzinnig Protestanten (VVP), de Nederlands Gereformeerde Kerk (NGK) en de Gerefor- meerde Kerk Vrijgemaakt (GKV, als waarnemer) vertegen- woordigd. De Rooms-katholieke Kerk heeft een sterke hiërarchische opbouw. De rooms-katholieke pastor wordt gezonden door de bisschop en werkt onder diens verantwoordelijkheid. De protestantse voorganger wordt beroepen door zijn gemeente. Zijn / haar zelfstandigheid is veel groter. In kleinere kerkgemeenschappen (NGK, GKV) spelen persoonlijke overtuigingen mogelijk een grotere rol en wordt strakker vastgehouden aan bepaalde ingenomen standpunten, vooral als die recentelijk tot afscheiding van een groter kerkelijk verband hebben geleid. Onze ervaringen kunnen worden samengebracht onder de volgende punten. Samen bidden Naast incidentele momenten streven we naar een vast jaarrooster van oecumenische diensten met inbreng vanuit de verschillende liturgische tradities. Onze pastores gaan mede voor in elkaars kerken, onze koren zingen er. We respecteren daarbij ieders kerkorde, ook al is die volgens sommigen van ons te beperkend. 5 Wilkin van de Kamp, Joke Tan e.a., Wij kiezen voor eenheid. Dertien geestelijke leiders onderschrijven het Manifest van Eenheid. Crosslight Media, Aalten 2009, blz. 12. Zie voor meer informatie, het manifest en de mogelijkheid dit te onderschrijven : www.wijkiezenvooreenheid.nl . 6 ibidem, blz. 12