SAMENGEROEPEN OM VREDESTICHTERS TE ZIJN 28 overdracht van het apostolisch karakter van de Kerk door de eeuwen heen. De dopers uit de zestiende eeuw daarentegen verwierpen de gedachte van een ononderbroken apostolische opeenvolging die gewaarborgd werd door de institutionele Kerk. Ze begonnen te spreken van ‘het verval’ van de Kerk, en beschreven dit als teken van haar ontrouw. Deze ontrouw betekende dat de ‘apostolische’ Kerk weer noodzakelijk in haar oude toestand moest worden hersteld. De katholieken en de meeste gezaghebbende reformatoren beschouwden de kinderdoop als een apostolische overlevering die vanaf het begin in de Kerk in gebruik was geweest. De dopers daarentegen zagen de algemene aanvaarding van de kinderdoop, samen met de nauwe politieke banden tussen Kerk en keizerrijk (Constantijn en Theodosius), als belangrijke tekenen dat men aan de apostolische visie van de gelovige Kerk ontrouw was geworden, en daarom als overduidelijk teken van haar ‘verval’. Voor de dopers was de toetssteen voor apostolisch christendom de overeenkomst met de nieuwtestamentische geschriften over punten van ethische en leerstellige aard. Trouw werd niet opgevat als het in stand houden van institutionele continuïteit, maar als restitutie of herstel van het nieuwtestamentische geloof. Zij waren van mening dat herstel en bescherming van de apostolische Kerk van hen vroeg te breken met de institutionele Kerk van hun dagen. Continuïteit werd niet gezocht door de opeenvolging van bisschoppen, maar veeleer door trouw aan het apostolisch getuigenis van de Schrift en door vereenzelviging met mensen en bewegingen. Zo werden bijvoorbeeld de waldenzen en de franciscanen door de wederdopers beschouwd als betrouwbare vertegenwoordigers van het ware christendom in de loop van hun lange geschiedenis.18 18 Uitvoer ige pogingen om deze continuïteit te beschrijven zijn te vinden in The Chronicle of the Hutterian Brethren, vertaald en uitgegeven door de
RkJQdWJsaXNoZXIy MzgxMzI=