Basis HTML versie
Lesbr i e f
K I N D E R E N & I C O N E N
s
4
eten dat mamma maakt, ook van God komt”. “Maar wie schildert
die dan?”, vraagt Alex. “Oh, mensen die dat vak hebben geleerd!
De man van tante, mijn oudoom, weet een werkplaats waar ze ico-
nen maken. Laten we er morgen gaan kijken”.
DE I COON IN DE MAAK
De volgende dag, ’s morgens vroeg, bezoeken ze het icoonschil-
deratelier samen met Misja’s oudoom. Alex kijkt zijn ogen uit in
het atelier waar de iconen worden gemaakt. Een man van zo’n
jaar of veertig, een vriend van oudoom, legt uit: “Eerst hakken we
een boom om. Het moet wel een goeie boom zijn, niet zomaar de
eerste de beste, en alleen bepaalde boomsoorten zijn kandidaat
om een icoon te mogen dragen. Het hout van de lindeboom heb-
ben we het liefst. Het hout wordt in planken gezaagd en moet dan
een tijd rusten. Het wordt daarvoor eerst in het water gezet, een
paar jaar lang. Ja, soms wordt het hout zelfs gekookt.” Alex weet
niet wat hij hoort, ‘hout koken….?’ “En na die paar jaar”, vertelt de
man, “dan wordt het hout uit het water gehaald en moet het
drogen, drogen, drogen. Dat kan ook weer jaren duren. De vol-
gende stap is dat we uit die grote planken kleinere panelen zagen.
We bewerken die: we schuren ze eerst goed.
Daarna plakken we er een stuk linnen overheen. Daarover doen
we vele lagen van krijt en lijm en als dat voldoende is, gaan we
weer schuren. Da’s het groffe werk. En dan het oppervlak fijntjes
polijsten. Totdat het paneel spiegel-
glad is.”
De vriend van oudoom vertelt verder
dat dan een tekening wordt gemaakt.
En die tekening wordt overgebracht
op het paneeltje. “Je moet geen bibber-
handje hebben”, lacht hij.
De houten plank wordt met krijt bewerkt.
(Foto: Katholieke Vereniging voor Oecumene/D. van Roosendaal)
Een sierlijke plank, die is geschuurd.
(Foto: Hüsstege)