Basis HTML versie
18
slechte omstandigheden.” Het
gebrek aan veiligheid, elektri-
citeit, water en eerste levens-
behoeften stelt de mensen op
de proef, maar: “Veel verwan-
ten en vrienden weigeren het
land te verlaten. Zij geloven
nog steeds dat ze de situatie
aankunnen en de levensom-
standigheden kunnen dragen,
terwijl ze hopen dat de situatie
uiteindelijk zal verbeteren.”
Hij maakt zich wel zorgen om
hen: “De situatie zal niet op
korte termijn verbeteren en de
dreigingen en moorden van de
extremisten en terroristen gaan
door. Het kan ertoe leiden dat
de overgebleven christenen
uiteindelijk ook besluiten het
land te verlaten en naar het
buitenland te migreren.”
Toekomst
Christenen hebben voor hem
een belangrijke toekomst in
Irak: “Ik denk dat ze een
significante rol zullen hebben
in de toekomst van het nieuwe
Irak. Het zal wel zijn tijd nodig
hebben voordat dingen echt
beter worden. Vooral de veilig-
heid moet toenemen. Als die
toeneemt, zal dat een echte
verandering ten goede zijn.”
Bij verbetering van de situatie
in Irak hoort volgens aboena
Klemis naast veiligheid “ge-
lijkwaardigheid van alle
volken in Irak en het bereiken
van een rechtsstaat en demo-
cratie.” Hij heeft hoop voor de
toekomst, zeker omdat het land
een van de rijkste landen ter
wereld is. “Alles wat er nodig
is, is eenheid tussen de mensen
voor het welzijn van allen.”
“We geloven zeker dat het leven
sterker is dan de dood die we
dagelijks rond ons zien”
Op 8 maart 2005, Internationale Vrouwendag, vond, nog in de
Vastentijd, op de beroemde dominicaanse universiteit te Rome,
het Angelicum, een bijeenkomst plaats onder de titel ‘Preach-
ers: Provokers, Builders, Dreamers?’ (Predikers: Uitdagers,
Bouwers, Dromers?) De dominicanes Margaret Ormond uit
Rome sprak met zuster Hanna, dominicanes uit Irak. De con-
gregatie van deze Irakese religieuze engageert zich in het
belangrijke project van de volksuniversiteit, die wordt opgericht
in Bagdad, waarvoor de Katholieke Vereniging voor Oecumene
aandacht vraagt (p. 31). Over de hoop van het licht van Pasen.
Zuster, kunt u iets over uzelf,
uw congregatie en de Domini-
caanse Familie in Irak vertel-
len?
“Ik ben zuster Marie-Thérèse
Hanna van de Zusters Domini-
canessen van St Catherina van
Siena in Irak. Mijn congregatie
begon in Irak in 1877 toen drie
leken-dominicanessen in nau-
we samenwerking met een do-
minicaan besloten een nieuwe
congregatie te beginnen om de
positie en de belangen van
vrouwen te bevorderen door
middel van scholing. Tegen-
woordig zijn er 142 leden in
onze congregatie. Er is nog een
andere congregatie van domi-
nicanessen in Irak, de Zusters
van de Presentatie, die onge-
veer dertig leden heeft. Wij
hebben ook nog negen domini-
canen en meer dan 500 domi-
nicaanse leken in het land. Ik
ben geboren in Karakosh, Ni-
neveh, en was lerares en direc-
teur van een middelbare
Een zuster dominicanes bij de poort van
Niniveh. Foto: Y. Höhne-Sparborth.