Jaarverslag 2018-2019

prof. dr. Erik Borgman (Universiteit van Tilburg) en dr. Mi- randa Klaver (Vrije Universiteit) een algemene inleiding over de relatie tussen katholieken en pinksterchristenen. Na de lunch vonden er drie workshops plaats over de ga- ve van profetie, de gave van genezing en de gave van on- derscheiding. Aan het einde van de dag maakten br. Ma- chiel Jonker (voorzitter VPE) en mgr. dr. Hans van de Hende (voorzitter van de Bisschoppenconferentie en refe- rent voor oecumene) de balans op. Zij sloten de dag af met gebed om de gave van de heilige Geest. In de beide inleidingen werd het grotere verband van de relaties tussen beide grote stromingen in het we- reldchristendom aangegeven. Borgman opende heel verrassend met een korte reflectie op het werk van de orthodoxe theoloog John Zizioulas over de triniteit. Als in God zelf gemeenschap en andersheid tot het wezen van het zijn behoort, hoe zouden wij dan krampachtig kunnen vasthouden aan een idee van eenvormigheid? Wij leven door verschillen. Er zijn veel gaven, maar er is één Geest. We zouden moeten komen tot een uitwisse- ling van gaven, zoals paus Johannes Paulus II al bepleit- te. In God mogen we één zijn, maar zelf blijven we onaf, onvolledig en verschillend. Borgman werkte zijn ge- dachten verder uit aan de hand van twee speerpunten: de pinksterkerken zijn een prikkelende en prikkende correctie op een eenzijdig institutioneel (bureaucratisch, verambtelijkt) kerkmodel en de pinksterkerken logen- straffen de opvatting dat we leven in een van God afge- sloten wereld. Het Tweede Vaticaans Concilie, zo be- toogde Borgman, heeft het belang van de H. Geest herontdekt. Ook de Katholieke Kerk leert in Lumen gen- tium dat het de Geest is die de Kerk opbouwt, maar de vraag is of de Geest in de Rooms-katholieke Kerk vol- doende ruimte krijgt. Het mag wel iets spontaner en ge- durfder. Tegenover de hedendaagse seculiere cultuur nemen de pinksterkerken een radicale positie in. Borg- man verwees daarbij naar het werk van Charles Taylor die in zijn omvangrijke werk uiteenzet hoe het gekomen is dat niet-geloven de dominante optie in de Westerse cultuur is geworden. Het getuigenis van de pinksterker- ken staat daar haaks op: God manifesteert zich ook in deze, seculiere wereld als een levende kracht. Maar wat Borgman betreft gebeurt dat op een te overweldigende wijze en met teveel emotie. Miranda Klaver ging in haar verhaal in op drie punten: de betekenis van de dialoog tussen katholieken en pin- sterchristenen; de positie van pinksterchristenen tussen protestanten en katholieken; en de dialoog over charis- ma’s in het leven en de zending van de Kerk. In de pink- sterkerken is er volgens Klaver weinig aandacht voor de dialoog met de Rooms-katholieke Kerk. Men is er nauwe- lijks mee bekend. Bij de officiële dialoog, die sinds 1972 gevoerd wordt, zijn voornamelijk leden uit de klassieke pinksterkerken betrokken. De wereldwijde pinksterbewe- ging is veel breder en zeer divers. Bij een groot deel van de pinksterbeweging ligt de dialoog met de Rooms-ka- tholieke Kerk moeilijk. Tussen beide tradities bestaat een grote afstand ten gevolge van een verschil in kerkopvat- ting, wederzijdse scepsis en de verschillen in opleidings-  Jaarverslag  ‒  Erik Borgman