Pokrof: Waarom vluchten – christelijke ! – Eritreeërs?
De nieuwe Pokrof is weer uit, editie 2016-3, het zomernummer van dit jaar. Leo van Leijsen zoomt in op hen die christen zijn onder de Eritrese vluchtelingen, die in groten getale - met name de laatste anderhalf jaar - naar Nederland zijn gekomen.
Zijn er in meerderheid christenen onder hen? En zo ja: waarom dan? Een antwoord op deze vraag was niet gemakkelijk te vinden. Zoekwerk leverde aanvankelijk weinig op...
Schemergebied
Het anders zo informatieve internet bood immers weinig of geen soelaas. En ook het feit dat de Eritrese emigratie in ons land
een schimmig en bijwijlen grimmig domein lijkt te zijn, niet in de laatste plaats inclusief de Eritrees-orthodoxe Kerk, was hieraan ongetwijfeld niet vreemd. Een laatste korte duik in de wereld van Eritrea-experts bracht wat concretere gegevens aan het oppervlak. De auteur doet in Pokrof verslag van enige vondsten.
Overige in deze editie
Verder komt in dit nummer de Russische christelijke traditie – mondiaal gezien nog altijd de kwantitatief grootste oosterse christenheid – verschillende malen voor het voetlicht: de denker Tsjaadajev, het tweede deel over een intrigerende Russische icoon, een artikel over Russische schilderkunst en de Oudgelovigen, en een bijdrage over de in Rusland geboren archimandriet Sophrony die in vele landen zijn inspirerende monnikenbestaan leefde. Daarnaast de vaste rubrieken ‘Meditatie’ (Transfiguratie-icoon) en ‘Byzantijnse Liturgie’ (over het Getijdengebed).
Foto’s:
- Eritrese katholieke Sint-Jozefkerk in Eritrea’s hoofdstad Asmara.
- Eritrese vluchtelingen vieren liturgie in Rome.