Pokrof 13 Paul Baars (Foto: G. van Dartel) waarbij de kerk, de staat en het Russische volk één monolithische eenheid lijken. Je hoort steeds meer holle frasen, waarin de woorden Christus, God en Bijbel weinig voorkomen. Minderheden worden weer op allerlei wijzen bureaucratisch gepest. Overal duiken vijanden op. Maar de verwachte toeloop van gelovigen bleef uit. De invloed van de Orthodoxe Kerk op het dagelijks leven bleef gering. Het aantal praktiserende gelovigen ligt ergens rond de 7%. Zij bezoeken regelmatig kerkdiensten en doen bijvoorbeeld iets aan vasten. Met Pasen is het drukker. In het decadente en goddelozeWesten ligt dat percentage nog steeds hoger! Veel van de nieuwe parochies stagneren, hebben nauwelijks een koor en weinig vieringen. Er wordt niet gepreekt en er zijn geen aanvullende activiteiten. Vooral op het platteland staan kerken alweer leeg. Een priester zei mij: “als de lege flessen, die een dronkaard achterlaat!” De Orthodoxe Kerk en de Rooms-katholieke Kerk in Pskov maakten dezelfde fout: teveel gebouwen, een wedergeboorte in stenen. Pskov in vroeger tijd. Verborgen diversiteit De Orthodoxe Kerk lijkt maatschappelijk gezieneenopvolgervanhet communisme.Maar dat is te simpel. Er zijn nog steeds priesters en leken die veel goed doen in de Orthodoxe Kerk. Op internet kun je naast onzin en nepnieuws ook genoeg interessante informatie vinden. Er is meer diversiteit dan de symfonie van kerk en staat doet vermoeden, meer dan wij van buitenaf kunnen zien. Wanneer je niet aan politiek doet kun je in Rusland best gelukkig worden. De komst van de nieuwe metropoliet Tichon (Shevkunóv) heeft in orthodox Pskov voor meer leven gezorgd. De jaarlijkse herdenking van de in 2013 vermoorde vader Pavel Adelgeim begint nu met de groet van de metropoliet. Er is de laatste jaren zelfs in een provinciestad als Pskov een onafhankelijke jongerencultuur ontstaan. Maar die heeft geen binding meer met de kerk en de staat. Deze situatie maakt de Orthodoxe Kerk ook kwetsbaar. Wanneer er nu weer een antikerkelijke overheid zou komen, vindt die zeker gehoor bij een deel van de bevolking. Aanvankelijk ging het vrij goed met Rusland onder Poetin. Maar de apathie en de stagnatie nemen weer toe. Venedikt, voorzitter van de vroegerePskovitischemensenrechtenbeweging “Vjeetsje” zegt het zo: “Een land moet een geheime dienst hebben, maar het is niet goed dat de geheime dienst het hele land regeert.” Een overdaad aan controle verstikt nu de maatschappij. Macht die niet gecontroleerd wordt moet wel ontsporen. De veranderingen zullen uit Rusland zelf moeten komen en het land hoeft geen kopie van het Westen te worden. We zullen trouwens de komende jaren onze handen vol hebben om ervoor te zorgen dat Nederland een democratie en rechtsstaat blijft. Paul Baars
RkJQdWJsaXNoZXIy MzgxMzI=