Pokrof 14 ICXC : afkorting van de Naam: Jezus Christus. Binnen de roodbruine rand die de vorm van het kruis benadrukt, zien wij die goudglanzende achtergrond alles omhullen. Het kruis staat op een ondergrond van brokkelige stenen, waarin we een holte zien waar in de donkerte een schedel en botten schemeren. Boven het kruis, op het bovenste dwarsgedeelte, zweven twee engelen met bruine vleugels, die naar beneden kijken en hun handen naar zich toe geheven houden [d.w.z.: zij grijpen niet in} De linker draagt een oranje overkleed en turkoois onderkleed, de rechter een donkerblauw overkleed en turkoois onderkleed. Onder de zijarmen van kruis zijn links en rechts verbredingen, waarin links Maria en rechts Johannes . Maria staat licht gebogen en kijkt omhoog. Haar linkerhand houdt zij tegen haar hart. Met de rechterhand ontvangt zij druppels bloed die uit Christus’ zij springen. Haar bovenkleed is ernstig donkerblauw, met lichtblauwe plooien. Haar onderkleed is fijner geplooid en zacht blauwgroen, met lichte en donkere schakeringen. Zij staat op haar eigen stukje donkerbruine bodem en draagt rode schoenen. Johannes staat ook licht gebogen, zijn hoofd buigt in dezelfde richting als Christus. Hij lijkt ineen te krimpen. Zijn rechterhand ondersteunt zijn gezicht, de linker trekt zijn overkleed tegen zijn borst. Zijn blik is in zichzelf gekeerd. Zijn bovenmantel is violet, met donkerpaarsbruine en lichte plooien. Zijn onderkleed is in verschillende lichte koel groene en grasgroene tinten. Hij is blootvoets, op zijn eigen stukje donkerbruine grond. Maria en Johannes zijn veel kleiner en lijken verder weg en lager dan Christus te staan. Doordat beiden op dat stukje donkerbruine bodem staan, die doorloopt in de rand die recht naar beneden gaat, waar de voet van het kruis op stenige bodem en grafholte zijn, lijkt het of wij als toeschouwers “met de voeten in het graf” staan. In de zijkapel hangt het kruis zo, dat je hoofd op gelijke hoogte met de schedel in het graf is. Als wij onze blik op Christus richten zien we dat zijn hoofd opzijgebogen op zijn rechterschouder rust. Zijn gezicht, de wenkbrauwen nog smartelijk vertrokken, is verstild in overgave. Het licht op zijn lichaam is helder glanzend. Het is een licht dat geen nabootsing van de aardse “realiteit” is, het is een licht dat van binnenuit lijkt te komen, dat verwarmt en geruststelt, dat hoop en bemoediging geeft. Hij is gestorven, maar in het heldere licht waarvan zijn lichaam gloeit, kondigt zich de opstanding al aan. In dit zachte licht vibreert zijn aanwezigheid, zijn leven, en het omringende goud van de achtergrond dat de Goddelijke wereld symboliseert, sluit aan op de lichtgloed die van zijn lichaam uitgaat. Wij staan met de voeten in het graf. Door de coronatijd hebben wij gemerkt hoe dicht bij de dood wij leven. In Christus sterven wij. Door Hem en de Heilige Geest worden wij weer levend en zullen wij God zien. Ioanna, Joke Bannink Ioanna Bannink is iconenschilder en koster/ bestuurslid van de Grieks-orthodoxe parochie Theophanu Nijmegen Taizé-kruis.
RkJQdWJsaXNoZXIy MzgxMzI=