Pokrof 7 isolement gehaald. Nettie heeft nog Nederlandse les gegeven aan een universiteit inMoskou en via het PUMgeadviseerd bij landbouwprojecten in Wit-Rusland. Het is heel inspirerend om met deze mensen ervaringen uit te wisselen. Ik herken erg veel. Oprichten van een organisatie Piet Spijkers heeft bij vader JohanMeijer iconen leren schilderen en is later ook actief geweest binnen Aktie en Ontmoeting Oosterse kerken (AOK). Na de opheffing van de Sovjet-Unie was hij voor het eerst in Oekraïne. Het bezocht het Holosko-klooster van de redemptoristen in Lviv. Een van de monniken nam hem mee naar een oncologisch kinderziekenhuis. De ellende die hij daar aantrof raakt hem diep. Zelf vader en grootvader, voelde het als een opdracht om iets te gaan doen voor de kinderen die hij daar zag. Ik herken die ervaring. Ik ben door een orthodoxe diaken in diezelfde periode meegenomen naar het psychiatrisch ziekenhuis bij Pskov, waar hij werkte. Het dorp heette ‘Bogdanova’, ‘God heeft gegeven.’ Maar het ziekenhuis deed die naam geen eer aan. Ik kwam met een akelig gevoel in mijn maag naar buiten. Na verslag te hebben gedaan aan zijn thuisfront richtte Piet in 1991 de organisatie ‘Humanitaire hulp kinderen Oekraïne’ op. Dat leidde tot een groot aantal hulptransporten en projecten. Diverse kinderziekenhuizen werden gerenoveerd en van modernere apparaten voorzien. Er verrees een heel kindervakantiedorp voor weeskinderen, zwerfkinderen en kinderen uit gebroken gezinnen. Medisch personeel liep stage en werd omgeschoold in Nederland. De benadering van de patiënten werd dus verbreed. Het gaat niet alleen om het ‘repareren’ van de kinderen, maar ook om hun persoonlijke ontwikkeling en welzijn. Aan één ziekenhuis is een sport- en muziekcentrum toegevoegd. In Lviv ging een kinderpsycholoog aan de slag. Een ziekenhuis werd van vrolijke muurschilderingen voorzien. Piet probeerde bij de overheid aandacht te vragen voor de Aids-problematiek en daarvoor een voorlichtingsprogramma voor scholen op te zetten. Tot slot heeft het gezin Spijkers twee Oekraïense weeskinderen geadopteerd, die nu al op eigen benen staan. Professioneel Het is heel professioneel aangepakt. De gemeente Tilburg en het plaatselijke Elisabeth Tweesteden Ziekenhuis hielpen mee. Zijn contacten in het CDA hielpen ook. Anita Meijer en Lee Towers traden op bij sponsoravonden. De Lionsclub, de Kiwanis, ordes en congregaties hielpen mee. Het is tot nu toe gelukt de financiële continuïteit te waarborgen. De contacten verlopen in de coronatijd via telefoon en skype. Je kunt merken dat Piet Spijkers een achtergrond heeft in het zakenleven, waardoor hij gemakkelijk allerlei nuttige contacten legt en geld organiseert. Hij werkt niet bureaucratisch. Hij beslist zo snel mogelijk: ja of nee. Ik ben historicus. Ik heb die handigheid van huis uit minder meegekregen. Maar we konden in Nijmegen aanhaken bij een indrukwekkend en groot project in Pskov van de Evangelisch-LutherseKerkvanNoordrijn-Westfalen: een “Heilpädagogisches Zentrum”, een revalidatiecentrum, school en werkplaats voor zwaar gehandicapte kinderen. Piet stuitte op gebrek aan hygiëne, onveilige situaties, gevaarlijke elektriciteit, gebrek aan controle en coördinatie. Een heel andere benadering van het werk was nodig. Men voerde een dagelijks werkoverleg in en de werknemers moesten voortaan op vaste tijden aanwezig zijn. Ook hier heb ik veel herkening. Ik bezocht tijdens mij eerste bezoek aan Pskov in 1989 een keramische fabriek. Ik zag dat iedereen werkte zonder mondkapjes. Dat is gevaarlijk vanwege fijnstof van de gedroogde klei en de glazuren. Je krijgt daar stoflongen van. Maar een vraag daarover kwam niet over. Piet Spijkers met een van de kinderen in Oekraïne (Foto: archief P. Spijkers).
RkJQdWJsaXNoZXIy MzgxMzI=