Jaargang 67 Nummer 5

Pokrof 8 demissionarissen naar de Soedan om daar sla- ven te bevrijden. Het leven in de Soedan was in die dagen nog veel zwaarder dan dat het van- daag is en twee jaar later waren drie van de vijf medemissionarissen overleden, twee missiona- rissen waren voor een behandeling tegen mala- ria naar Cairo gegaan en Comboni moest voor een behandeling tegen malaria terug naar Ita- lië. Daar gaf hij tussen 1861 en 1864 onderricht in Verona maar het leed dat hij in de Soedan had gezien liet hemniet meer los. Comboni ontwikkelde een plan voor de herle- ving van Afrika met de leuze ‘Red Afrika door Afrika’. Hij zette een programma op om Afri- kanen tot missionarissen op te leiden die daar- mee andere Afrikanen zouden kunnen berei- ken. Paus Pius IX ontving hem in 1864 om zijn plannen te bespreken. Deze aanmoediging bracht Comboni ertoe om verschillende maan- den door Europa te reizen om koninklijke fami- lies, bisschoppen en rijke vooraanstaande mensen te vragen steun te geven aan de Afri- kaanse missie. Met de gelden die hij ontving, ging Comboni voortvarend aan het werk met het stichten van opleidingsinstituten voor mannen en vrouwen voor deze Afrikaanse mis- sie. Comboni ontmoette de paus opnieuw in 1867, dit keer in het gezelschap van twaalf Afri- kaanse meisjes die christen waren geworden. Comboni heeft enorm veel baat gehad van zijn talenkennis. Hij sprak naast Arabisch, zes Eu- ropese en verschillende Afrikaanse talen. Comboni werd in 1877 tot Apostolisch Vicaris voor Centraal Afrika benoemd en werd tot bis- schop gewijd. Dat maakte het mogelijk om ook instituten in Cairo en Khartoum te stichten. Velen zagen dit als een erkenning voor zijn me- thode om het Evangelie te ver- spreiden. Het missiegebied waar Comboni werkte werd in 1877-1878 door een zware droogte en hongersnood getrof- fen waardoor de bevolking werd gehalveerd en het religieuze personeel bijna werd wegge- vaagd. Maar Comboni bleef vasthoudend. Hij keerde in 1880 terug naar de Soedan om tegen de slavenhandel te vech- ten. Hij stierf in 1881, slechts 50 jaar oud, in een cholera-epidemie. Zijn laatste woorden waren “ik sterf, maar mijn missie zal niet ster- ven.” Hetwerk vanpater John Het werk breidde zich uit en vandaag zijn de Comboni-missionarissen in heel Afrika te vin- den. In 2019 woonde ik met Afrikaanse vrien- den een mis bij in een grote Comboni-kerk in Rongai, Nairobi. Pater John komt uit een ge- woon Afrikaans gezin in West-Kenia. “Ik wilde weten wat God met mijn leven voorhad. Mijn eerste gedachte was om verpleger te worden, maar op een gegeven moment bezochten twee Comboni-missionarissen ons gezin en vroegen mij me bij hen aan te sluiten. Ik aarzelde niet en vertelde mijn moeder dat ik dezelfde dag nog met ze mee zou gaan. Ik was 20 en mijn moeder zegende mij. Ik studeerde in Nairobi en Rome en ging toen naar Egypte voor de studie van Arabisch en Islam inDar Comboni in Egypte. Ik rondde die studie af in Rome met een docto- raal.De congregatie vroeg mij in 2014 om als parochiepriester in Cairo te dienen. Ik zag dat Eritrese vluchtelingen naar de kerk kwamen en geen activiteiten hadden. Er was voorheen een onderwijscentrum om de Eritrese scholieren met naschoolse activiteiten te helpen maar dit was in 2013-2014 gestopt omdat er onvoldoen- de geld voor was. We hebben dit onderwijscen- trum weer opgestart met behulp van collectes in onze kerk. Dit groeide uit tot de 230 kinde- ren die we nu bedienen. We hebben daarvoor elke plek benut die we bij de kerk konden vin- den. We hebben zelfs een garage in een klaslo- kaal veranderd! We geven les tot klas 8 en kun- Toelatingsexamen voor de vluchte- lingen-leerlingen. De leerkrachten van het onderwijscentrum moeten weten op welk niveau de leerlingen zitten. (Foto: C. Hulsman)