Jaargang 66 Nummer 5

Als de tijd weer daar is, wordt overal wel geschreven over de heilige Nicolaas van Myra: de feiten en de verhalen. Dus waarom niet weer eens een keer in Pokrof? D e algemeen bekende, schaarse, feiten nog eens op een rij. Hij was begin vierde eeuw bisschop van Myra, in de streek Lycië, langs de zuidkust van Turkije, en overleed in 342 of 352, op 6 december. En verder zijn er vooral verhalen. Dat hij als bisschop in 325 aan het concilie van Nicea zou hebben deelgenomen, de ketter Arius een oorvijg gaf, waarna iedereen aandachtig naar hem luisterde – in de handelingen van het concilie staat hij niet vemeld. Toen hij was gestorven werd het gebeente in een kerk in Myra begraven. Na de slag bij Manzikert in 1071 raakte het gebied gaandeweg onder Ottomaanse invloed. Kerken en relieken kwamen in onzeker vaarwater en het was te vrezen dat de Venetianen er met de beenderen vandoor gingen. Een ploeg zeelieden haalde in 1087 de relieken weg en ze werden naar Bari, in Zuid-Italië gebracht, waar ze nog druk bezocht worden door Russen; Poetin is er nog in 2007 geweest. En omdat er meer kerken zijn dan relieken, liggen in vele andere kerken nog stukjes been van de heilige. Beschermer van Rusland Wij in Nederland hebben onze Sint – maar kun je ook spreken van een Russische Sint? Ikzelf heb wel eens voor een groep Russische scholieren, bij ons op bezoek op school waar ik leraar was, voor Sinterklaas gespeeld, com- pleet met mijter, zwarte pieten en neergezette De Russische Sint 3 Pokrof Icoon van de H. Nicolaas van Mozjaisk met het zwaard in zijn hand. Centrale gedeelte van een vita-icoon, Rusland 17 e eeuw (Foto: Temple Gallery London).