Jaargang 64 Nummer 3

Pokrof 1 6 - “Het Johannesevangelie lezend, werd ik een ander mens” Interview met Bulgaarse schrijfster Teodora Dimova Teodora Dimova (1960, Sofia, Bulgarije) is een van de meest vooraan- staande moderne Bulgaarse schrijvers. Naast verhalen, essays en romans heeft zij ook toneelstukken geschreven, o.a. Neda en de honden (1999), Stopper (2000), Zonder huid (2003). Zij heeft meerdere prestigieuze literaire prijzen gewonnen, bijvoorbeeld voor haar roman De moeders (2004). De moe- ders is vertaald in o.a. het Duits, Frans, Pools en Russisch. Teodora Dimova heeft ook de romans Marma, Mariam (2010) en De trein naar Emmaüs (2013) geschreven. Zij is de dochter van de bekende Bulgaarse schrijver Dimitar Dimov (1909-1966). E ind 2016 verscheen uwmeest recente boek, De eerste verjaardag , een prozaverhaal over de vlucht van Maria, Jozef en Jezus naar Egypte. Watmotiveerde u omdit boek te schrijven?Was er een concrete aanleiding? “Opeens besefte ik dat deze reis, die wij voorna- melijk in termen van de iconografische en idylli- sche beelden zien – de woestijn, het ezeltje met Mariam en de pasgeboren Jezus, Jozef die voor- aan loopt – een reis is die heel zwaar, uitputtend, slopend was. Je moet je voorstellen hoe moeilijk het vandaag de dag is om voor een pasgeboren kindje te zorgen. Hoe zou het tweeduizend jaar geleden geweest zijn, om met een pasgeboren baby op reis te gaan in de woestijn, zonder wa- ter, zonder genoeg voedsel, zonder enige be- scherming tegen de wilde dieren, zonder enige zekerheid? Ze zijn ongeveer twee maanden on- derweg geweest. Ze vertrouwden alleen maar op Gods bescherming.” In twee van uw andere boeken, de romans Marma, Mariam (2010) en De trein naar Emmaüs (2013) , staan Bijbelse thema’s ook centraal. Wat is volgens u de invloed van religie op de literatuur en in het bijzon- der de rol van het orthodoxe geloof in de Bulgaarse literatuur van de afgelopen decennia? “Toen mijn roman Marma, Mariam in 2010 ver- scheen, was ik heel bezorgd omdat er geen nest- je was waar mijn roman geboren kon worden, noch een veilige plek waarin ik hem neer kon leggen. Begin 20 e eeuw (1919, red. ) verscheen het boek van Nikolai Rainov (1889– 1954, red. ) Tussen de woestijn en het leven , maar daarin wordt Jezus niet beschouwd als de zoon van God. In de Bulgaarse literatuur was op dit moment geen enkele roman gebaseerd op het Nieuwe Testa- ment. Toch werd mijn roman bijzonder goed ontvangen, zowel door de critici als door de lezers. De christelijke thematiek is aanwezig in Bulgaarse poëzie en in korte verhalen, maar niet zozeer in romans.” De schrijver gaat aan de slag met zijn instrument, het woord. En met symbolen. Hij of zij is een schepper van eigen werelden, personages en verhalen. Heeft de schrijver volgens u een spirituele opdracht? En in welk opzicht? Teodora Dimova (Foto: archief T. Dimova).