Jaargang 58 Nummer 2

1 3 Pokrof De blikken zijn de laatste maanden extra gericht geweest op het Midden- Oosten en de Arabische wereld. Die twee geografische begrippen vallen niet helemaal samen. Het Midden-Oosten strekt zich uit van Turkije tot Jemen en van Egypte tot Iran. Daar zitten ook niet-Arabische landen bij, zoals Turkije, Israël en Iran. En Arabische landen als Marokko, Tunesië, Libië en Soedan horen niet tot het eigenlijke Midden- Oosten. Wij concentreren ons hier op het Midden-Oosten in strikte zin. A l de landen inhetMidden-Oostenhebbeneen islamitische meerderheid, behalve Israël. Er bestaat een minderheid van christenen tussen 1% en 10%. Hun situatie is in elk land verschil- lend, maar heeft één overeenkomst: ze is zelden onproblematisch. Soms worden ze gewoonweg vervolgd door terroristische islamistische groe- pen (Egypte, Irak) of gediscrimineerd (Egypte), soms leven ze als erkende religieuze minderheid in een niettemin moeilijke situatie (Iran, Turkije, Syrië), of hebben ze het ondanks gegarandeerde volledige godsdienstvrijheid (bv Libanon, Israël) toch moeilijk. Er is al jaren een exodus aan de gang, die de kerken daar én wereldwijd zorgen baart. Een situatie die bol staat van negativiteit. Maarmen kan het ook positief formuleren: waar- om is het belangrijk dat de christenen in het Mid- den-Oosten blijven? Bisschop Basilius van Mos- sul in Irak zegt in een recente special over de midden-oosterse christenen in de Frankfurter Algemeine Zeitung: “Wij zijn een minderheid. Maar ook voor ons moet de oplossing hier in het land worden gevonden. Wij horen hier. Het gaat om de geschiedenis van het christendom. De re- gering moet ons als gelijkwaardige burgers ac- cepteren.” (FAZ26-02-11, Dossier ‘Der Exodus’). Vijf goede redenen waarom de christenen in het Midden-Oosten moeten blijven. In een Syrisch-orthodox klooster in Zuidoost-Turkije delen vrouwen brood uit na de liturgie ter gelegenheid van het patroonsfeest. (Foto: L. van Leijsen)