Jaargang 55 Nummer 4

Sinds haar herleving in de jaren ’90 is het nooit saai geworden in de Grieks- katholieke kerk van Oekraïne. De kerk timmert aan de weg en positioneert zich zelfbewust, zowel in haar relatie met Rome als met de Orthodoxe kerken. Het herhaaldelijk verzoek aan de paus om een eigen patriarchaat maakt daar deel van uit. Wat drijft de Oekraïense Grieks- katholieke kerk? Wat kunnen we nog van haar verwachten? Heleen Zorgdrager schetst de ambities en sprak met Myroslav Marynovych en Michaylo Dymyd, twee invloedrijke denkers en strategen van deze kerk. A ls protestants theoloog werk ik drie maan- den per jaar aan de Ukrainian Catholic Uni- versity (UCU) in Lviv in West Oekraïne. Uitge- zonden ben ik door de Protestantse Kerk in Nederland om het gesprek aan te gaan met het oosterse christendom. Dat is eenmooie taak en de UCU blijkt daarvoor een uitermate geschik- te plaats te zijn. Soutanes en dameshakken Die geschiktheid is niet alleen vanwege de aan- wezigheid van het Instituut voor Oecume- nische Studies waarmee ik nauw samenwerk, maar ook om de dynamiek en vitaliteit van de Oekraïense Grieks-katholieke Kerk die voel- baar aanwezig zijn in de gebouwen, gangen, kapel en collegezalen van de universiteit. Bij het opgaan van de centrale trap van het hoofd- gebouw blik je al in het imponerend gelaat van de legendarische kerkleider, Andrei Sheptytsky (1856-1944). Een grote icoon met martelaren uit de tijd van de Sovjetvervolging siert de kapel. Devote studentes steken kaarsjes aan. Ruisende soutanes en tikkende dameshakken vullen de gangen. Conferenties trekken gere- nommeerde gasten uit binnen- en buitenland; de thema’s zijn brandend actueel. Kerkelijke science fiction Pokrof 3 Heleen Zorgdrager als universitair docente aan de Ukrainian Catholic University (UCU) in Lviv (West Oekraïne), samen met enkele studentes. (Foto: Archief H. Zorgdrager)