Jaargang 52 Nummer 5

POKROF 14 Vlak na de Assemblee van de Wereldraad in Harare (december 1998) begon een speciale commissie voor Orthodoxe deelname aan de Wereldraad van Kerken (WRK). De meeste Orthodoxe Kerken hadden al jaren een ongemakkelijk gevoel gehad bij het beleid en de sfeer in de vergaderingen en de beleidsstukken. Zij hadden vaak het gevoel niet te worden gehoord en een minder- heidsstandpunt te vertegenwoordigen. Er werd niet goed geluis- terd en ook niet met voldoende respect gesproken met elkaar. De commissie moest met een oplossing komen. De verwachtingen waren ge- spannen. Zou de Wereldraad het redden? Zou er een manier zijn om een Wereldraad van Kerken te zijn waarin Orthodoxe Kerken wereldwijd zich thuis zouden voelen en het gevoel zouden hebben dat de Wereldraad ook hun verbond van kerken was? De speciale commissie, die in 1998 werd samengesteld, be- stond uit evenveel Orthodoxe leden als leden van overige ker- ken. Zij stond onder de gemeen- schappelijke leiding van bis- schop dr. R. Koppe van de Evangelische Kerk in Duitsland en metropoliet Chrysostomos van Efeze van het Oecumenisch Patriarchaat van Constantinopel. In 2005 kwam de commissie met het voorstel om het principe van het meerderheidsbesluit af te schaffen en voortaan beslissin- gen te nemen volgens het con- sensusmodel. In februari 2005 heeft het Centrale Comité van de Wereldraad het besluit overge- nomen. Naast afspraken over diensten en lidmaatschap is de afspraak over de vernieuwde besluitvorming van de Wereld- raad een van de belangrijkste theologische beslissingen van de laatste tijd. Het consensusmodel We doen alsof het iets heel nieuws is, maar er zijn kerken die het model al vierhonderd jaar gebruiken. De Quakers (Genoot- schap van Vrienden) vormen een geloofsgemeenschap waar alle stemmen tellen, naar ieder ge- luisterd wordt en alle vragen mogen worden gesteld. Er moet namelijk ruimte zijn, ruimte voor de Geest die een vergade- ring naar een door God geleid besluit stuurt. Ook in de Uniting Church of Australia wordt het consensus- model gebruikt. De voorzitter van de nationale vergadering van deze kerk, Jill Talbert, beschrijft het als volgt: “De consensuspro- cedure geeft de Raad de gelegen- “Consensusmodel Wereldraad is verrijking” l l i ij i