Jaargang 51 Nummer 4

POKROF 4 Begin oktober 1999 bezoek ik, samen met een vriend, de berg Athos in Griekenland. Athos is het spirituele centrum van de Orthodoxe Kerk. Vanuit Tessa- loniki reizen we per bus naar de boot in Ouranopolis. We betalen daar ieder 8.000 drachmen ( € 25) voor een zogenaamd diamoniti- rion. Daarmee zullen we vier dagen gastvrijheid genieten in enkele van de ruim twintig grote kloosters die het schiereiland telt. Een aantal kloosters biedt van- wege restauratiewerkzaamheden geen gastvrijheid en in deze dagen zijn er veel pelgrims. Van boord Vanaf de boot zien we de eerste kloosters die, als vestingen met torens vol kantelen, in het felle zonlicht afsteken tegen het don- kergroen van de pijnbomen en de beboste heuvels. In Dafni gaan we van boord. Een bus brengt ons langs een steile weg omhoog naar het dorpje Kariës. Daar eten we in een druk restaurant. Er is geen vrouw te zien, want vrou- wen mogen op Athos niet komen. Wandelend dalen we de lange weg af en snuiven kruidige geu- ren op. De stilte omringt ons weldadig. Af en toe passeren we op deze zandweg een huisje, soms geheel vervallen, dan weer bewoond door een enkele mon- nik. Het is warm. Een monnik, rijdend met een gemotoriseerde laadbak geeft ons eventjes een lift. De rest van de weg dalen we af naar het aan zee gelegen kloos- ter Iviron. “Niet voor niet-orthodoxen” Vanuit Tessaloniki hadden we telefonisch al een eerste over- nachting in Iviron besproken. Haast sprookjesachtig ogen de bijna duizend jaar oude gebou- wen, met scheefgezakte houten kozijnen en dakkapellen. In een vestingtoren is een houtzagerij. Er moet een aggregaat zijn dat stroom opwekt voor de zaagma- chines. Dat lijkt, naast de bus en de mini-busjes, het enige op Athos dat aan de moderne tijd herinnert. Want verder leeft men het leven zoals het al duizend jaar op Athos geleefd wordt. We worden ontvangen met helder koel water en Turks fruit. Om vijf uur begint de vespers in het katholikon, de hoofdkerk. Als we Paul Brenninkmeijer, rooms-katholiek pastor in IJsselstein (U) en voorganger in Byzantijnse katholieke vieringen, vertelt over een pelgrimage naar Athos. Zijn indrukken geven de veelkleurig- heid van deze monnikenberg weer, variërend van een gesloten gestrengheid tot een bemoedigend oecumenische geest, en vrijwel overal met een grote gastvrijheid. Gastvrijheid en spiritualiteit Bezoek aan de berg Athos De auteur (links) met twee Griekse pelgrims, onder wie een orthodoxe parochiepriester. (Foto: archief P. Brenninkmeijer)