Jaargang 49 Nummer 4

POKROF 8 Op een dag ging ik voor in de Xaveriuskerk in Enkhuizen, ter- wijl achter mij het Hoorns Byzantijns Koor zong. Voor de zoveelste keer liepen mij daarbij van begeestering en geluk de ril- lingen over de rug. Dezelfde zomer had ik in een klein bede- vaartsoord in Bretagne twee uur lang ademloos geluisterd naar een Bulgaars mannenkoor. Beide erva- ringen verwijzen naar een veel die- pere bodem in mezelf, maar dat weet je pas achteraf. Mijn fascinatie heeft een langere geschiedenis. In de Latijnse tradi- tie ben ik altijd onder de indruk geweest van het Gregoriaans, vooral in kloostergemeenschap- pen. Het blijft, zeg maar, in de kloostermuren zitten. Ik lees graag mystieke teksten die spre- ken van de nabijheid van God. Dat beluister ik ook in de muziek. Ik voel me dan thuis, terwijl ook een aantal Nederlandstalige kerkliede- ren mij veel doen. Al sinds mijn jeugd ben ik gebiolo- geerd door het oosten. Ik heb daar vele historische plaatsen bezocht; van de Hagia Sofia tot Efese en van Korinthe tot Jeruzalem. Adem- benemend. Vaak als ik een muur of een plaats aanraak, voel ik de eeuwen resoneren. Zoals een icoon is het een raakpunt van hemel en aarde. Dat vind ik ook terug in de Byzantijnse traditie. Over ongeveer drie jaar word ik gepensioneerd als vlootaalmoeze- nier. Ik wil dan, ik denk zeker eens per maand, voorgaan in de Byzan- tijnse traditie. Ik geniet elke keer weer als ik nu oefen om het vak in de vingers te krijgen. Tegelijkertijd heb ik het ook heel erg naar mijn zin in de Latijnse traditie. Voor mij zijn ze als een echtpaar. Ze zijn totaal verschillend, ook al hebben ze gemeenschappelijke wortels, maar zijn ze niet meer bij elkaar, dan is er eenzaamheid en achterd- ocht. Ik wil ze graag, in mijzelf, bij elkaar brengen. Ook al weet ik dat ze niet mogen worden verward. Mensen die de Byzantijnse traditie niet kennen, weten niet wat ze missen. Zoals met reizen, bezoek je plaatsen die je nog nooit gezien had en kom je onder de indruk van de kleuren en geuren van die andere wereld. Je leven wordt nooit meer hetzelfde. Er gaat een onvermoede wereld voor je open, waarin de eeuwen meeklinken. De Byzantijnse traditie is een onge- looflijk rustpunt van zang, traditie en gebed: een icoon, een opening naar de hemel voor hen die zich willen openstellen. Ik hoop dat de liturgie ook uitnodigt naar buiten toe; juist ook voor jonge mensen. Ik ben net terug van een missie van zes maanden in Arabische wateren. Mijn laatste plaatsing is vanaf 1 september in Doorn bij het Korps Mariniers. Daar mag ik weer samen met hen de bergen in en op de ski's in Noorwegen. Het voert te ver om alle avonturen te vertellen die ik heb meegemaakt, maar ik word vaak hemelpiloot genoemd. Dat komt waarschijnlijk door het uniform, maar het heeft zeker ook met Onze Lieve Heer te maken. NIEUWE VOORGANGERS BYZANTIJNSE LITURGIE De laatste nieuwe voorganger die Pokrof voorstelt is Peter Peelen s.j. Hij werkt als vlootaalmoezenier bij de marine en part-time als pastor in Zwaagdijk. Sinds vorig jaar kan hij voorgaan in de Byzantijnse liturgie. Beluister de eeuwen Peter Peelen