Jaargang 49 Nummer 1

POKROF 2 De traditionele Indiase kerken vormen de groep van zogenaamde Malabar christenen. Deze christe- nen zijn waarschijnlijk reeds in de eerste eeuwen van onze jaartelling gekerstend. Zij staan ook bekend onder de naam Thomaschris- tenen, omdat volgens de legende de apostel Thomas hier als eerste missioneerde. De Portugezen ontdekten de Malabarkust in 1498. Zij bouwden er vestingen en stichtten er facto- rijen, van waaruit zij hun belan- gen bij de specerijcultuur en -han- del behartigden. Tussen 1661 en 1663 veroverde de Verenigde Oost- Indische Compagnie het gebied en zette er de politiek van de Portugezen voort. In 1795 gingen de bezittingen verloren aan de Engelsen. In 1814 kreeg Neder- land ze terug, maar bij het Traktaat van Londen (1824) deed het definitief afstand van alle bezit- tingen op de kust van Malabar. De ontdekking van de Malabarkust door de Portugezen betekende het begin van een trieste geschiedenis van gedwongen latinisatie en veel schisma's en onrust. Vanuit katho- liek standpunt was er heel wat bekeringswerk te doen, daar men in de leer van de Indiase kerk veel nestoriaanse invloeden meende te herkennen. Een misverstand met verstrekkende gevolgen. De ruim 5 miljoen Thomaschristenen zijn nu verdeeld in vijf oriëntaalse ker- ken: de Assyrische Kerk, de Syrisch-orthodoxe Kerk, de Ma- lankaarse Orthodoxe Syrische Kerk, de Syromalabaarse katho- lieke Kerk en de Syromalankaarse katholieke Kerk. In het onder- staande worden de vijf genoemde oriëntaalse kerken nader toege- licht. Naast de genoemde kerken bestaan nog rooms-katholieke bis- dommen van de Latijnse ritus, vele protestantse kerken, waaron- der de met de Anglicaanse Kerk verbonden Mar Thoma Syrische kerk van Malabar, en de Onafhan- kelijke Malabaarse Syrische kerk van Thozhiyoor, een Syrisch- orthodoxe kerk, die nauwe relaties heeft met de Anglicaanse Kerk. De Assyrische Kerk De Indiase christelijke gemeen- schap was, vanaf haar ontstaan, volledig geïntegreerd in de Indiase samenleving. Christenen hadden zelfs een eigen kaste. Zij leefden in volledige gemeen- schap met de Oost-Syrische (= Assyrische) kerk in het Midden- Oosten, die in de eerste eeuwen met regelmaat bisschoppen stuurde om diakens en priesters te wijden. In de 8 e eeuw kreeg India zijn eigen metropoliet, die binnen de Oost-Syrische hiërar- chie de tiende plaats bekleedde. Omdat de metropolieten zelden de volkstaal beheersten, werd de feitelijke jurisdictie in handen gegeven van een Indiase priester met de titel 'Aartsdiaken van heel India'. Hij was in de praktijk de wereldlijke en kerkelijke lei- der van de gehele christelijke gemeenschap, tot de komst van de Europese ontdekkingsreizi- gers. De Oost-Syrische ritus heeft een zelfstandige ontwikkeling door- gemaakt vanuit de Syrische liturgie van Edessa. De diensten worden vooral in het Syrisch gehouden. In India is, door de vele afsplits- ingen, nog slechts een kleine groep lid van deze Assyrische kerk: 15.000 gelovigen. Wereld- wijd telt deze kerk 400.000 leden, deels in het Midden- Oosten, maar voor het meren- deel in de Verenigde Staten en Canada. Portugese bemoeienissen Zoals gezegd leefde de Indiase christelijke gemeenschap voor de komst van de Portugezen in volledige gemeenschap met de Assyrische Kerk. Zij ontving de THOMASCHRISTENEN IN INDIA A De Thomaschristenen in India voeren hun oorsprong terug op de missionering van de apostel Thomas in de 1 e eeuw. Tweeduizend jaar later is de diversiteit onder de Thomas- christenen groot. Het beleid van latinisatie van Portugese kolonisten in de 16e eeuw speelt daarin een belangrijke rol. Interieur Syromalabaarse kerk.