8 Dr. Iris Speckmann Perspectief as we act and advocate for climate justice. We join our voices with the Amsterdam assembly (1948) that “war is contrary to the will of God,” and the Nairobi assembly (1975) that “racism is a sin against God.” We lament that we have to repeat these statements.” Het artikel fundeert de roep om klimaat-gerechtigheid aan het geloofsperspectief waarin alle mensen voor God gelijk zijn. Als we stellen dat racisme en oorlog tegen de wil zijn van God en we op de liefde van Christus moeten vertrouwen, dan kunnen we niet te snel akkoord gaan met de oplossingen die momenteel worden aangedragen voor de problemen die door klimaatverandering worden veroorzaakt. We zullen bijvoorbeeld nog eens een tweede keer moeten nadenken of het in hoog tempo produceren en installeren van windmolens en zonnepanelen werkelijk wel oplossingen zijn die God zouden behagen. Want rijke landen roven momenteel de mineralen die nodig zijn voor de productie van molens en panelen weg uit de arme landen. Dit doen ze in een onderlinge wedloop, want die mineralen zijn schaars.4 Artikel 12 onderstreept dat we anders moeten denken en doen. Onze grote zorg om de duurzaamheid van onze eigen huidige levensstijl is racistisch, als deze ten koste gaat van andere volkeren op de aarde. Het betrekt de mensheid in een wedloop om de laatste bronnen, waarbij oorlog op de loer ligt. Wie oplossingen wil bedenken voor de vele duurzaamheidsproblemen waar we voor staan en tegelijkertijd God wil behagen, zal goed moeten letten op de klimaatrechtvaardigheid. De perspectieven van arme en rijke landen zijn beide vertegenwoordigd, en dat wordt vooral zichtbaar in artikel 12. Het artikel wijst de kerk aan als advocaat voor de klimaat-rechtvaardigheid. Want juist de kerk weet dat we als mens geroepen zijn om te zoeken naar oplossingen die werken voor de hele mensheid en de hele schepping. Wie trouw wil zijn aan God, zal ruimer en creatiever moeten denken en te werk moeten gaan, dan wij als christenen in welvarende landen vaak doen. 4. Kortom Zoals gezegd waren vredeskerken zoals de doopsgezinden bezorgd over het wegvallen van het woord rechtvaardigheid uit het conferentiethema, voorafgaande aan de assemblee. Men was bevreesd dat het spreken over ‘eenheid en verzoening’ een terugval zou betekenen in vruchteloze, discussies over (binnenkerkelijke) leer en liturgie. Bovendien
RkJQdWJsaXNoZXIy MzgxMzI=