2022-60 Vredesvraagstukken hoog op de agenda van de Wereldraad 15 pleiten…multilaterale diplomatie – vooral via de Verenigde Naties op wereldniveau – blijft een wezenlijk belangrijke rol bij het bewaren van de vrede.’ En tot slot tegen het eind van de verklaring: ‘Eén van de tragische gevolgen van de oorlog in Oekraïne is het intensiveren van militarisering, confrontatie en verdeeldheid van het Europese continent door en met een enorme en grotendeels ongecontroleerde wapenproductie en wapenhandel in de regio en een nieuwe en escalerende dreiging van een nucleair conflict die een catastrofe zou veroorzaken van een vreselijke en waarschijnlijk wereldwijde omvang. Een nieuwe verdelingsgrens wordt getrokken over het continent, wemelend van wapentuig aan weerszijden. De geschiedenis van de Koude Oorlog geeft ons een helder beeld van wat zou kunnen volgen en de risico’s die dit met zich meebrengt’. Tijdens de gebruikelijke sessie van alle Europese deelnemers aan de Assemblee stelde de voorzitter, de secretaris-generaal van de Conferentie van Europese Kerken (CEC), de vraag wat wij vanuit de Assemblee aan de Europese Unie wilden meegeven. Toen ik het woord vroeg en kreeg stelde ik dat wij de EU zouden moeten herinneren aan de grondwaarden van waaruit zij is ontstaan: Europa als vredesproject/nooit meer oorlog en dat van daaruit Europa geen “militaire poot” zou moeten willen ontwikkelen, maar veeleer meer blijven investeren in ‘soft power’, diplomatie en dus in vrede. Dat wij – hoe dan ook – na afloop van de oorlog in Oekraïne verder moeten met het herstellen van de relaties – ook met Rusland. Dat we moeten werken aan inclusieve vrede. Daarop stond één lid van de Oekraiense delegatie op en stelde dat ik kennelijk niet begrepen had dat Rusland imperialistisch is en dat spreken over inclusieve vrede met een dergelijke staat niet mogelijk zou zijn… Wat die nucleaire dreiging betreft: Noord-Korea heeft de afgelopen tijd verscheidene keren een ballistische raket afgevuurd richting Zuid-Korea en Japan. In de verklaring van de Assemblee over vrede op het Koreaanse schiereiland staat dat alhoewel er ‘na de Busan Assemblee een ‘moment van hoop voor vrede in de regio was .. de hernieuwde spanning en het toegenomen risico van een mogelijk catastrofaal conflict zich op nieuw deden gelden. Wij bidden … dat de politieke redenen voor de deling (van het schiereiland) opgelost zullen worden en dat een vredelevende hereniging bereikt zal worden’. Ook wat de steeds opnieuw opvlammende oorlog tussen Armenië en Azerbeidzjan betreft sprak de Assemblee zich uit: wij ‘veroordelen het gebruik van chemische wapens en cluster
RkJQdWJsaXNoZXIy MzgxMzI=